Przerwanie leczenia immunomodulacyjnego stwardnienia rozsianego a progresja choroby – opis przypadków Opis przypadku
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Abstrakt
Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą, zapalno-degeneracyjną chorobą ośrodkowego układu nerwowego o nie w pełni poznanej etiologii. Od ok. 20 lat dysponujemy lekami korzystnie modyfikującymi naturalny przebieg rzutowo-remisyjnej postaci choroby – jako pierwszy z nich został zarejestrowany interferon β1b. Podstawę rejestracji preparatów interferonu β stanowiły rezultaty wieloośrodkowych, randomizowanych, prowadzonych metodą podwójnie ślepej próby badań klinicznych trwających 24 miesiące. Dopiero wprowadzenie tych leków do lecznictwa otwartego umożliwiło obserwowanie odległych skutków terapii, zarówno w aspekcie jej skuteczności, jak i bezpieczeństwa. Długoterminowe badania obserwacyjne pozwoliły na postawienie tezy, iż leczenie preparatami interferonu β powinno być kontynuowane tak długo, jak długo będzie ono skuteczne i nie wywoła działań niepożądanych. Takie zalecenia zawiera również obowiązujący aktualnie w naszym kraju program leczenia stwardnienia rozsianego lekami I linii prowadzony w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia. W niniejszej pracy przedstawiono przypadki 2 pacjentek przez wiele lat skutecznie leczonych preparatami interferonu β, u których doszło do istotnej aktywacji choroby w krótkim czasie po przerwaniu terapii.
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Copyright © by Medical Education. All rights reserved.
Bibliografia
2. Berkowicz T.: Skuteczność różnych preparatów interferonu beta w stwardnieniu rozsianym. Przegląd otwartych badań porównawczych. Neuropsychiatria i Neuropsychologia 2012; 7(4): 175-180.
3. Podlecka-Piętowska A.: Standardy diagnostyki i leczenia stwardnienia rozsianego. Neurologia po Dyplomie 2011 – Zeszyt Edukacyjny. Standardy diagnostyki i leczenia chorób demielinizacyjno-zapalnych układu nerwowego: 3-13.
4. Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia, Warszawa, 25 czerwca 2014 r., poz. 56. Obwieszczenie Ministra Zdrowia z 24 czerwca 2014 r. w sprawie wykazu refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych. Załącznik B2.
5. Kurtzke J.F.: Rating neurological impairment in multiple sclerosis; an expanded disability status scale (EDSS). Neurology 1983; 33: 1444-1452.
6. The IFNB Multiple Sclerosis Study Group. Interferon beta-1b is effective in relapsing-re: mitting multiple sclerosis. I. Clinical results of a multicenter, randomized, double-blind, placebo-controlled trial. Neurology 1993; 43: 655-661.
7. Chapel H., Haeney M., Misbah S.et al.: Immunoterapia. Immunologia Kliniczna. Wydawnictwo Czelej, Lublin 2009: 135-160.
8. Gołąb J., Jakóbisiak M.: Cytokiny. Immunologia. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007: 108-152.
9. PRISMS Study Group: Randomised double-blind placebo-controlled study of interferon beta-1a in relapsing/remitting multiple sclerosis. Lancet 1998; 352: 1498-1504.
10. Jacobs L.D., Cookfair D.L., Rudick R.A. et al.: Intramuscular interferon beta-1a for disease progression in relapsing multiple sclerosis. Ann. Neurol. 1996; 39: 285-294.
11. Bermel R.A., Weinstock-Guttman B., Bourdette D. et al.: Intramuscular interferon beta-1a therapy in patients with relapsing-remitting multiple sclerosis: a 15-year follow-up study. Mult. Scler. 2010; 16: 588-596.
12. Kappos L., Traboulsee A., Constantinescu C. et al.: Long-term subcutaneous interferon beta-1a therapy in patients with relapsing-remitting MS. Neurology 2006; 67: 944-953.
13. Goodin D.S., Jones J., Li D. et al.; 16-Year Long-Term Follow-up Study Investigators: Establishing long-term efficacy in chronic disease: use of recursive partitioning and propensity score adjustment to estimate outcome in MS. PLoS One 2011; 6: e22444.
14. Sejbuk-Rozbicka K., Kuzawińska O., Zaremba A. et al.: Zasady rejestracji i refundacji produktów leczniczych stosowanych w leczeniu stwardnienia rozsianego w Polsce. MS Report 2014; 3(2): 10-15.