Szanowni Czytelnicy,

z radością przekazuję Państwu nowy numer „MS Report”. Tym razem jego główna część została poświęcona terapii kladrybiną i związanym z nią wyzwaniom.

W pierwszym artykule pozwoliłam sobie, na podstawie doniesień literaturowych, podsumować najnowsze informacje dotyczące długoterminowej skuteczności i bezpieczeństwa kladrybiny. Lek ten cieszy się coraz większym zainteresowaniem lekarzy i pacjentów. Jego niezmienna obecność w kolejnym, obowiązującym od 1 listopada 2022 r., programie lekowym sprawia, że poszukujemy odpowiedzi na pytania, które pojawiają się wraz z coraz dłuższą obecnością leku na rynku. Mam nadzieję, że odpowiedzi na przynajmniej część z nich znajdziecie Państwo w artykule.

Cieszymy się, że dzięki dr Karolinie Kani z Katedry i Kliniki Neurologii Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu mogą się Państwo zapoznać z opisem przypadku chorej, która po leczeniu kladrybiną w pełnej, wskazanej w charakterystyce produktu leczniczego dawce uzyskała długotrwałą remisję. Wiemy, że opisy przypadków cieszą się dużym zainteresowaniem Czytelników, zatem postaramy się częściej wychodzić naprzeciw tym oczekiwaniom. Zwracamy się także do Państwa z prośbą o przesyłanie nam ciekawych opisów przypadków pacjentów, które były pouczające lub trudne w diagnostyce i/lub leczeniu.

Ostatni artykuł, autorstwa lek. Marceliny Jeziorko i wsp. z Oddziału Neurologii i Udarów Mózgu z Pododdziałem Udarów Mózgu Szpitala Specjalistycznego im. Ludwika Rydygiera w Krakowie, jest poświęcony problemowi, na który możemy się natknąć u chorych stosujących duże dawki biotyny, a kwalifikowanych do leczenia okrelizumabem. Terapia tym lekiem wiąże się z koniecznością wykonania badań serologicznych w kierunku wirusowego zapalenia wątroby. Wyniki te mogą być zafałszowane przez obecność w osoczu biotyny wchodzącej w interakcję z kompleksem streptawidyna-biotyna wykorzystywanym w testach do wykrywania przeciwciał przeciwwirusowych. Autorzy prezentują rezultaty swojego badania oraz wskazują możliwe działania ograniczające ryzyko uzyskania fałszywie dodatnich wyników na obecność przeciwciał. Takie doniesienia są dla lekarzy praktyków szczególnie cenne, ponieważ uwrażliwiają na niecodzienne sytuacje mogące zaistnieć w praktyce klinicznej. Warunkiem właściwego postępowania w tego typu przypadkach jest wiedza, którą możemy czerpać także dzięki doświadczeniu i chęci dzielenia się nią naszych Autorów.

Z życzeniami miłej i ciekawej lektury

Redaktor Naczelna
prof. dr hab. n. med. Dagmara Mirowska-Guzel