Wpływ dużej dawki biotyny na wynik badań w kierunku wirusowego zapalenia wątroby u pacjentów z pierwotnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego kwalifikowanych do leczenia okrelizumabem Artykuł oryginalny
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Abstrakt
Okrelizumab to pierwszy lek modyfikujący przebieg choroby zarejestrowany do leczenia pierwotnie postępującej postaci stwardnienia rozsianego. Do programu lekowego terapii stwardnienia rozsianego po niepowodzeniu terapii lekami pierwszego rzutu lub szybko rozwijającej się ciężkiej postaci stwardnienia rozsianego bądź pierwotnie postępującej postaci stwardnienia rozsianego (B46) okrelizumab został włączony w listopadzie 2020 r. Do tego czasu poszukiwano skutecznego leczenia ograniczającego postęp choroby u pacjentów z pierwotnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego. Jedną z proponowanych ścieżek terapii było stosowanie doustnie dużych dawek biotyny. Leczenie okrelizumabem może doprowadzić do reaktywacji infekcji wirusem zapalenia wątroby typu C oraz typu B u pacjentów, którzy taką infekcję przebyli. Część testów immunologicznych, np. powszechnie używanych do wykrywania przeciwciał przeciwko wirusom zapalenia wątroby, wykorzystuje działanie kompleksu streptawidyna-biotyna i mogą one dawać niemiarodajne wyniki u pacjentów z wysokim stężeniem biotyny we krwi. W niniejszej pracy prezentujemy nasze doświadczenia z pacjentami z pierwotnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego w opiece Oddziału Neurologii Szpitala Specjalistycznego im. L. Rydygiera w Krakowie, wśród których stosowanie doustnie dużych dawek biotyny doprowadziło do otrzymania fałszywie dodatnich wyników oznaczenia przeciwciał anty-HBc u pacjentów z pierwotnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego kwalifikowanych do leczenia okrelizumabem.
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Copyright © by Medical Education. All rights reserved.
Bibliografia
2. Tourbah A, Lebrun-Frenay C, Edan G et al; MS-SPI study group. MD1003 (high-dose biotin) for the treatment of progressive multiple sclerosis: A randomised, double-blind, placebo-controlled study. Mult Scler. 2016; 22(13): 1719-31. http://doi.org/10.1177/1352458516667568.
3. Montalban X, Hauser SL, Kappos L et al; ORATORIO Clinical Investigators. Ocrelizumab versus Placebo in Primary Progressive Multiple Sclerosis. N Engl J Med. 2017; 376(3): 209-20. http://doi.org/10.1056/NEJMoa1606468.
4. Mikulska M, Lanini S, Gudiol C et al. ESCMID Study Group for Infections in Compromised Hosts (ESGICH) Consensus Document on the safety of targeted and biological therapies: an infectious diseases perspective (Agents targeting lymphoid cells surface antigens [I]: CD19, CD20 and CD52). Clin Microbiol Infect. 2018; 24 Suppl 2: S71-S82. http://doi.org/10.1016/j.cmi.2018.02.003.
5. Piketty ML, Prie D, Sedel F et al. High-dose biotin therapy leading to false biochemical endocrine profiles: validation of a simple method to overcome biotin interference. Clin Chem Lab Med. 2017; 55(6): 817-25. http://doi.org/10.1515/cclm-2016-1183.
6. Pourcher V, Todesco E, Dubois C et al. False hepatitis B and C viral serologies in patients with multiple sclerosis receiving high-dose biotin. Mult Scler. 2020; 26(2): 257-8. http://doi.org/10.1177/1352458518818294.
7. Kodani M, Poe A, Drobeniuc J et al. Determination of potential biotin interference on accuracy of results of serologic assays for various viral hepatitis markers. J Med Virol. 2020. http://doi.org/10.1002/jmv.25880.
8. Wolinsky JS, Arnold DL, Brochet B et al. Long-term follow-up from the ORATORIO trial of ocrelizumab for primary progressive multiple sclerosis: a post-hoc analysis from the ongoing open-label extension of the randomised, placebo-controlled, phase 3 trial. Lancet Neurol. 2020; 19(12): 998-1009. http://doi.org/10.1016/S1474-4422(20)30342-2. Erratum in: Lancet Neurol. 2020 Nov 17.