Rola wczesnej diagnozy i leczenia stwardnienia rozsianego Artykuł przeglądowy

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

Dostęp przez subskrypcję PDF


Opublikowane: cze 20, 2022
DOI: https://doi.org/10.24292/01.MF.0222.1
Słowa kluczowe:
stwardnienie rozsiane, diagnoza, leczenie modyfikujące przebieg choroby

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Mariola Świderek-Matysiak
Katedra i Klinika Neurologii, Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. Norberta Barlickiego w Łodzi

Abstrakt

Stwardnienie rozsiane (SM, sclerosis multiplex) jest uważane za najczęstszą nabytą chorobę demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego. SM jest chorobą, na którą zapadają ludzie młodzi, najczęściej między 20. r.ż. a 40. r.ż. Diagnostyka SM jest złożona, należy w niej uwzględnić przeszłość chorobową, wywiad rodzinny, obraz kliniczny, obraz radiologiczny oraz wyniki badań laboratoryjnych krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego. Obecnie w diagnostyce są stosowane kryteria diagnostyczne McDonalda z 2017 r., które pozwalają wcześnie postawić diagnozę. Wprowadzenie leczenia modyfikującego przebieg SM jak najwcześniej chroni chorych przed kolejnymi rzutami, zmianami radiologicznymi w mózgu i rdzeniu kręgowym, ale również przed zanikami mózgu i niepełnosprawnością.

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
Świderek-Matysiak , M. (2022). Rola wczesnej diagnozy i leczenia stwardnienia rozsianego . Medycyna Faktów , 15(2(55), 122-125. https://doi.org/10.24292/01.MF.0222.1
Numer
Tom 15 Nr 2(55) (2022)
Dział
Artykuły

Copyright © by Medical Education. All rights reserved.

Bibliografia

1. Lublin FD, Reingold SC, Cohen JA et al. Defining the clinical course of multiple sclerosis: the 2013 revisions. Neurology. 2014; 83: 278-86.
2. Simpson SJ, Blizzard L, Otahal P et al. Latitude is significantly associated with the prevalence of multiple sclerosis: a meta-analysis. J Neurol Neurosurg Psychiatry. 2011; 82: 1132-41.
3. Kułakowska A, Bartosik-Psujek H, Hożejowski R et al. Selected aspects of the epidemiology of multiple sclerosis in Poland – a multicentre pilot study. Neurol Neurochir Pol. 2010; 44(5): 443-52. http://doi.org/10.1016/s0028-3843(14)60134-1.
4. Kapica-Topczewska K, Brola W, Fudala M et al. Prevalence of multiple sclerosis in Poland. Mult Scler Relat Disord. 2018; 21: 51-5.
5. Miller DH, Weinshenker BG, Filippi M et al. Differential diagnosis of suspected multiple sclerosis: a consensus approach. Multiple Sclerosis. 2008; 14: 1157-74.
6. Stępień A. Neurologia. Vol. 3. Medical Tribune, Warszawa 2016.
7. Charil A, Yousry TA, Rovaris M et al. MRI and the diagnosis of multiple sclerosis: expanding the concept of „no better explanation”. Lancet Neurol. 2006; 5(10): 841-52.
8. Thompson AJ, Banwell BL, Barkhof F et al. Diagnosis of multiple sclerosis: 2017 revisions of the McDonald criteria. Lancet Neurol. 2018; 17: 162-73.
9. Wildner P, Stasiolek M, Matysiak M. Differential diagnosis of multiple sclerosis and other inflammatory CNS diseases. Mult Scler Relat Disord. 2020; 37: 101452. http://doi.org/10.1016/j.msard.2019.101452.
10. Montalban X, Gold R, Thompson AJ et al. ECTRIMS/EAN Guideline on the pharmacological treatment of people with multiple sclerosis. Mult Scler J. 2018; 24(2): 96-120.
11. Ministerstwo Zdrowia. Choroby nieonkologiczne (access: 15.12.2021).
12. Giovannoni G, Butzkueven H, Dhib-Jalbut S et al. Brain health: time matters in multiple sclerosis. Mult Scler Relat Disord. 2016; 9(suppl 1): S5-S48.