Komunikacja z pacjentem dotycząca działań niepożądanych leków w okresie porejestracyjnym Artykuł przeglądowy

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Marcin Kaczor
Tomasz Guzel
Andrzej Członkowski
Elżbieta Bartoszek-Balas
Dagmara Mirowska-Guzel

Abstrakt

Działania niepożądane leków stanowią istotny problem współczesnej medycyny. Jednym z elementów budowania właściwej relacji lekarz–pacjent jest odpowiednie informowanie chorego o możliwych działaniach niepożądanych leków. Ważna jest nie tylko wiedza na ten temat, ale także właściwe jej przekazanie – w sposób, który zapewni pacjentowi poczucie bezpieczeństwa, m.in. ograniczenie lęku przed zalecaną terapią lub wyrażenie zgody na jej zaprzestanie, nawet jeśli jest skuteczna, ale niesie za sobą nieakceptowalne ryzyko. Pacjenci odgrywają ważną rolę w systemie monitorowania działań niepożądanych, ponieważ mogą – zgodnie z prawem – sami zgłaszać działania niepożądane leków do odpowiednich organów. Często inicjują kontakt nie tylko z lekarzem, lecz także z podmiotami odpowiedzialnymi za obrót produktami leczniczymi. W artykule przedstawiono niektóre elementy związane z komunikacją lekarz–pacjent oraz pacjent–podmiot odpowiedzialny w aspekcie niepożądanych działań leków.

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Dział
Artykuły

Bibliografia

1. Maciejczyk A., Rymarczuk A.: Pacjent w systemie monitorowania niepożądanych działań leków. W: Maciejczyk A., Kruk M. (red.): Bezpieczeństwo farmakoterapii. Medipage, Warszawa 2017: 79-96.
2. Ustawa z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne. Dz.U. z 2008 r. nr 45, poz. 271, z późniejszymi zmianami.
3. Bouvy J.C., De Bruin M.L., Koopmanschap M.A.: Epidemiology of adverse drug reactions in Europe: a review of recent observational studies. Drug Safety 2015; 38: 437-453.
4. Lazarou J., Pomeranz B.H., Corey P.N.: Incidence of adverse drug reactions in hospitalized patients: a meta-analysis of prospective studies. JAMA 1998; 279: 1200-1205.
5. Arcab A., Lepionka W., Miernecka D., Pomorski I.: Jak powstaje bezpieczny lek. Od badań klinicznych do pacjenta. W: Maciejczyk A., Kruk M. (red.): Bezpieczeństwo farmakoterapii. Medipage, Warszawa 2017: 37-59.
6. Hugman B.: The Erice Declaration. Drug Safety 2006; 29: 91-93.
7. Edwards I.R.: A new Erice Report considering the safety of medicines in the 21st century. Drug Safety 2017; 40: 845-849.
8. Edwards I.R., Hugman B., Lindquist M., Velo G.P.: Erice Statement 2009: communication, medicine and patient safety. Br. J. Clin. Pharmacol. 2010; 69: 207-208.
9. Sass-Stańczak K., Czabała J.C.: Relacja terapeutyczna – co na nią wpływa i jak ona wpływa na proces psychoterapii. Psychoterapia 2015; 1(172): 5-17.
10. Makara-Studzińska M.: Komunikacja z pacjentem. Czelej, Lublin 2012.
11. Rae-Grant A., Day G.S., Marrie R.A. et al.: Podsumowanie praktycznych zaleceń dotyczących leczenia modyfikującego przebieg stwardnienia rozsianego u dorosłych. Raport Guideline Development, Dissemination and Implementation Subcommittee of the American Academy of Neurology. Medycyna Praktyczna, Neurologia 2018; 5: 25-43.
12. Mirowska-Guzel D.: Komentarz do artykułu: Podsumowanie praktycznych zaleceń dotyczących leczenia modyfikującego przebieg stwardnienia rozsianego u dorosłych, Raport Guideline Development, Dissemination and Implementation Subcommittee of the American Academy of Neurology. Medycyna Praktyczna, Neurologia 2018; 5: 43-44.
13. EMA. List of medicines under additional monitoring
[online].