Co po zawale serca? Wiedza do kwadratu. Sesja satelitarna firmy Berlin-Chemie/Menarini. Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego 2020 Raport konferencyjny
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Abstrakt
W XXI w. szeroko rozpowszechniona profilaktyka jest oczywistością. Dotyczy ona każdej gałęzi medycyny, a szczególnie kardiologii. Zdrowa, zbilansowana dieta, utrzymywanie prawidłowej masy ciała oraz regularny wysiłek fizyczny, czyli profilaktyka pierwotna, istotnie zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego. Jeśli jednak rozwojowi miażdżycy nie uda się zapobiec i u pacjenta dochodzi do wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego, należy wprowadzić profilaktykę wtórną. Na tym etapie, poza nieustannym zachęcaniem i motywowaniem do prowadzenia zdrowego stylu życia konieczne staje się wdrożenie odpowiedniej, celowanej farmakoterapii. Dobranie właściwego zestawu leków poprawia nie tylko rokowanie odległe, lecz także jakość życia pacjenta, bez powodowania działań niepożądanych. W niektórych przypadkach jednak nawet najlepsza profilaktyka wtórna nie uchroni chorego przed rozwojem powikłania w postaci objawowej niewydolności serca. Nawet wówczas należy stosować profilaktykę poprzez wdrożenie dobrze tolerowanego diuretyku, który przyjmowany regularnie pozwoli zredukować liczbę hospitalizacji z powodu niewydolności serca.
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Copyright © by Medical Education. All rights reserved.
Bibliografia
2. Wytyczne ESC dotyczące prewencji chorób układu sercowo-naczyniowego w praktyce klinicznej – 2016 rok. Kardiol Pol. 2016; 74(9): 821-36.
3. Wytyczne ESC dotyczące rozpoznawania i leczenia przewlekłych zespołów wieńcowych – 2019 rok. Zeszyty edukacyjne. Kardiol Pol. 2020; 1.
4. Machura M, Hudzik B, Gąsior M. Mechaniczne powikłania zawału serca. Folia Cardiol. 2017; 12(6): 565-9.
5. Flachskampf FA, Schmid M, Rost Ch et al. Cardiac Imaging after myocardial infarcion. Eur Heart J. 2010; 32(3): 272-83.
6. Antoni ML, Mollema SA, Delgado V et al. Prognostic importance of strain and strain rate after acute myocardial infarcion. Eur Heart J. 2010; 31(13): 1640-7.
7. Eitel I, de Waha S, Wöhrle J et al. Comprehensive prognosis assessment by CMR imaging after ST-segment elevation myocardial infarction. J Am Coll Cardiol. 2014; 64(12): 1217-26.
8. Wytyczne ESC/EACTS dotyczące rewaskularyzacji mięśnia sercowego – 2018 rok. Kardiol Pol. 2018; 76(12): 1585-664.
9. ESC Guidelines for the management of cute coronary syndromes in patients presenting without persistent ST-segment elevation – 2020. Eur Heart J. 2020; ehaa575.
10. An EAPCI Expert Consensus Document on Ischaemia with Non-Obstructive Coronary Arteries in Collaboration with European Society of Cardiology Working Group on Coronary Pathophysiology & Microcirculation Endorsed by Coronary Vasomotor Disorders International Study Group. EuroIntervention. 2020. Online head of print.
11. Kozłowska B, Leszek P, Niedziela J et al. Clinical characteristics and treatment profiles of patients after acute myocardial infarction with left ventricular ejection fraction below 40%: a short 2018–2019 report on the PL‑ACS registry. Kardiol Pol. 2020; 78(7-8): 766-9.
12. Wytyczne ESC dotyczące diagnostyki i leczenia ostrej i przewlekłej niewydolności serca – 2016 rok. Kardiol Pol. 2016; 74(10): 1037-47.
13. Sesja satelitarna firmy BerlinChemieMenarini (access: 10.11.2020).