Wybrane przyczyny i konsekwencje wypalenia zawodowego u lekarzy pracujących z osobami chorymi na zaawansowaną postać MS Artykuł przeglądowy

Abstrakt

Lekarze stanowią grupę zawodową szczególnie narażoną na wystąpienie syndromu wypalenia zawodowego. Wynika to z charakteru ich pracy, która nieodzownie wiąże się z obcowaniem z chorymi i ich cierpieniem. Praca lekarza z osobami chorymi przewlekle to często również trudna konfrontacja z niewystarczająco skuteczną terapią medyczną, z bezradnością wobec postępującej choroby pacjenta, a w końcu z jego śmiercią i cierpieniem rodziny. Wszystko to wymaga od lekarza zaangażowania intelektualnego, emocjonalnego i fizycznego oraz umiejętnego radzenia sobie ze stresem. Im mniej umiejętności interpersonalnych, niższa odporność na sytuacje stresowe i bezrefleksyjne dążenie do zaspokojenia własnych ambicji, tym większe prawdopodobieństwo narastającego poczucia niespełnienia, zmęczenia, a w konsekwencji wypalenia zawodowego. Z tego względu tak wielu badaczy syndromu wypalenia zawodowego w profesjach medycznych wskazuje na konieczność poszerzania samoświadomości lekarzy, dzięki czemu mogą oni pogłębić swoją wiedzę na temat zachowań, które – powtarzane przez określony czas – mogą stać się przyczyną negatywnych zmian na poziomie funkcjonowania zawodowego, osobistego, intelektualnego, emocjonalnego i w relacji z pacjentem.