Efekty zastosowania skojarzonej terapii hipolipemizującej u chorych z cukrzycą typu 2 (ramię lipidowe badania ACCORD) Omówienie

Abstrakt

Wstęp: Celem badania ACCORD – ramienia lipidowego było porównanie wpływu monoterapii statyną i terapii złożonej fibratem i statyną na redukcję ryzyka sercowo-naczyniowego u chorych z cukrzycą typu 2.

Metody: Do badania włączono losowo 5518 pacjentów z cukrzycą typu 2, którzy otrzymali jawne leczenie statyną i zaślepioną terapię fenofibratem lub placebo. Pierwszorzędowy punkt końcowy obejmował zawał serca niezakończony zgonem, udar mózgu niezakończony zgonem oraz zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych. Średni okres obserwacji w badaniu wyniósł 4,7 roku.

Wyniki: Roczna częstość pierwszorzędowego punktu końcowego wynosiła 2,2% w grupie fibratu i 2,4% w grupie plecebo (HR dla grupy fibratu 0,92; 95% CI:0,79 do 1,08; P=0,32). Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy w występowaniu drugorzędowego punktu końcowego w obu grupach. Roczna śmiertelność w grupie fenofibratu wynosiła 1,5% oraz 1,6% w grupie placebo (HR 0,91; 95% CI:0,75 do 1,10; P=0,33). Analiza podgrup wskazywała heterogenność efektów terapii w stosunku do płci oraz profilu lipidowego. Więcej korzyści terapii fenofibratem odnosili mężczyźni oraz osoby z aterogenną dyslipidemią (wysoki poziom triglicerydów i niski poziom HDL-cholesterolu).

Wnioski: Złożone leczenie hipolipemizujące statyną i fibratem w porównaniu z monoterapią statyną nie zmniejsza ryzyka zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawału serca niezakończonego zgonem i udaru mózgu niezakończonego zgonem. Wyniki nie potwierdzają wskazań do rutynowego stosowania złożonej terapii lipidowej w celu zmniejszenia ryzyka zgonu chorych dużego ryzyka z cukrzycą typu 2.