Eplerenon w łagodnej skurczowej niewydolności serca – badanie EMPHASIS-HF Artykuł przeglądowy

Abstrakt

Cel: Antagoniści receptora mineralokortykoidowego poprawiają przeżycie pacjentów z ciężką przewlekłą skurczową niewydolnością serca oraz z pozawałowym uszkodzeniem serca. Celem badania było określenie wpływu eplerenonu na chorych z łagodną skurczową niewydolnością serca.

Metoda: Do badania z podwójną ślepą próbą zrandomizowano 2737 pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca w II klasie czynnościowej wg NYHA oraz frakcją wyrzutową nie większą niż 35%. Chorzy w trakcie standardowej terapii zostali przydzieleni do grupy otrzymującej eplerenon (do 50 mg/dobę) lub do grupy placebo. Pierwotny punkt końcowy to oceniane łącznie zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych i hospitalizacja z powodu niewydolności serca.

Wyniki: Badanie zakończono przedwcześnie po czasie obserwacji wynoszącym średnio 21 miesięcy. Pierwszorzędowy punkt końcowy wystąpił u 18,3% pacjentów z grupy eplerenonu i 25,9% z grupy placebo (HR 0,63; p <0,001). Zmarło 12,5% chorych z grupy eplerenonu i 15,5% z grupy placebo (HR 0,76; p=0,008), zmarło z przyczyn sercowo-naczyniowych 10,8% pacjentów w pierwszej grupie i 13,5% w drugiej (HR 0,76; p=0,01). Pacjenci z grupy eplerenonu rzadziej byli hospitalizowani w przebiegu niewydolności serca oraz z jakiejkolwiek przyczyny. Wzrost stężenia potasu ponad 5,5 mmol/l wystąpił u 11,8% chorych w grupie lekowej oraz u 7,2% w grupie placebo (p <0,001).

Wnioski: Eplerenon w porównaniu z placebo zmniejszył ryzyko zarówno zgonu, jak i hospitalizacji chorych ze skurczową niewydolnością serca i łagodnymi objawami.