Czy intensywna terapia hipolipemizująca jest skuteczna i bezpieczna? Artykuł przeglądowy

Abstrakt

Statyny są stosowane w praktyce klinicznej od prawie 2 dekad. Obniżenie stężenia cholesterolu LDL za pomocą statyn zmniejsza ryzyko zdarzeń naczyniowych w szerokiej grupie pacjentów. Celem ostatnio opublikowanej metaanalizy 26 badań statynowych była ocena skuteczności i bezpieczeństwa intensywnej terapii hipolipemizującej w porównaniu z leczeniem standardowym. Terapia intensywna wpłynęła na dalsze obniżenie stężenia LDL o średnio 0,5 mmol/l, co przełożyło się na zmniejszenie ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych o blisko 1/6. Redukcja ryzyka w przeliczeniu na spadek LDL o 1 mmol/l była porównywalna we wszystkich typach badań, niezależna od wyjściowych stężeń LDL i obserwowana także u pacjentów z wyjściowo bardzo niskim stężeniem cholesterolu LDL. Terapia intensywna była bezpieczna – nie odnotowano zwiększonego odsetka zgonów pozasercowych oraz przypadków choroby nowotworowej. Aktualnie obowiązujące wytyczne wyznaczają docelowe stężenia cholesterolu LDL w zależności od wyjściowego profilu ryzyka sercowo-naczyniowego. U pacjentów wysokiego ryzyka docelowe stężenie LDL powinno wynosić poniżej 100 mg/dl (a w pewnych grupach najwyższego ryzyka nawet <70 mg/dl). Wyniki metaanalizy sugerują, żeby po osiągnięciu powyższych celów dążyć do dalszej redukcji cholesterolu LDL, gdyż postępowanie takie przynosi dodatkową korzyść. Cel ten można w sposób bezpieczny osiągnąć poprzez zastosowanie nowych, silnych statyn (np. atorwastatyny 80 mg lub rosuwastatyny 20 mg na dobę).