Pozycja benazeprilu w nowoczesnej terapii nadciśnienia tętniczego Artykuł przeglądowy
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
Opublikowane:
gru 31, 2011
Słowa kluczowe:
nadciśnienie tętnicze, inhibitory konwertazy angiotensyny, benazepril
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Abstrakt
W aktualnych wytycznych dotyczących leczenia nadciśnienia tętniczego podkreślono rolę oceny globalnego ryzyka sercowo-naczyniowego konkretnego chorego, która powinna wpływać na decyzję o rozpoczynaniu farmakoterapii. Dla większości chorych, w tym pacjentów ze schorzeniami współistniejącymi lub wysokim ryzykiem powikłań sercowo-naczyniowych, najkorzystniejszym i naturalnym wyborem staje się lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny. Benazepril, będący przedstawicielem tej grupy, jest preparatem o udowodnionej skuteczności hipotensyjnej, korzystnym wpływie na subkliniczne powikłania narządowe i rokowanie sercowo-naczyniowe. Sprawia to, że jest on dobrym wyborem, zarówno w mono-, jak i w politerapii nadciśnienia tętniczego.
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Jak cytować
Grabysa , R. (2011). Pozycja benazeprilu w nowoczesnej terapii nadciśnienia tętniczego . Medycyna Faktów , 4(4(13), 87-92. Pobrano z https://journalsmededu.pl/index.php/jebm/article/view/2508
Numer
Dział
Artykuły
Copyright © by Medical Education. All rights reserved.
Bibliografia
1. Mathers C., Stevens G., Mascarenas M.: Global health risks: mortality and burden of disease attributable to selected major risks. Geneva, Switzerland: World Health Organization, 2009. [online].
2. Kearney P.M., Whelton M., Reynolds K. et al.: Worldwide prevalence of hypertension: a systematic review. J. Hypertens. 2004; 22: 11-19.
3. Wolf-Maier K., Cooper R.S., Banegas J.R. et al.: Hypertension prevalence and blood pressure levels in 6 European countries, Canada and the United States. JAMA 2003; 289: 2363-2369.
4. Strasser T.: Hypertension: the East European experience. Am. J. Hypertens. 1998; 11: 756-758.
5. Zdrojewski T., Bandosz P., Szpakowski P. et al.: Rozpowszechnienie głównych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego w Polsce. Wyniki badania NATPOL PLUS. Kardiol. Pol. 2004; 61(supl. 4): S1-S26.
6. Tykarski A., Posadzy-Małaczyńska A., Wyrzykowski B. et al.: Rozpowszechnienie nadciśnienia tętniczego oraz skuteczność jego leczenia u dorosłych mieszkańców naszego kraju. Wyniki programu WOBASZ. Kardiol. Pol. 2005; 63: S614-S619.
7. Mancia G., De Backer G., Dominiczak A. et al.: 2007 Guidelines for the Management of Arterial Hypertension: The Task Force for the Management of Arterial Hypertension of the European Society of Hypertension (ESH) and of the European Society of Hypertension (ESH). J. Hypertens. 2007; 25: 1105-87.
8. Mancia G., Laurent S., Agabiti-Rosei E. et al.: Reappraisal of European guidelines on hypertension management: a European Society of Hypertension Task Force document. J. Hypertens. 2009; 27: 2121-58.
9. Widecka K., Grodzicki T., Narkiewicz K. et al.: Zasady postępowania w nadciśnieniu tętniczym – 2011 rok. Wytyczne Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego. Nadciśnienie Tętnicze 2011; 15: 55-82.
10. Kasprzak J.D.: Optymalna kontrola ciśnienia tętniczego u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka krążeniowego: pozycja perindoprilu. Choroby Serca i Naczyń 2011; 2: 53-61.
11. Opie L.H.: Inhibitory konwertazy angiotensyny. Postęp trwa. Via Medica, Gdańsk 2000.
12. Schaller M., Nussberger J., Waeber B. et al.: Haemodynamic and pharmacological effects of the converting enzyme inhibitor benazepril HCl in normal volunteers. Eur. J. Clin. Pharmacol. 1985; 28: 267-272.
13. Johnston C.I., Mendelsohn F.A.O., Cubela R.B. et al.: Inhibition of angiotensin converting enzyme (ACE) in plasma and tissues: studies ex vivo after administration of ACE inhibitors. J. Hypertens. 1988; 6(supl. 3): S17-S22.
14. Smith W.M., Gomez H.J.: The use of benazepril in hypertensive patients age 55 and over. Clin. Cardiol. 1991; 14: 79-90.
15. Bellet M., Whalen J.J., Bodin F. et al.: Use of crossover trials to obtain antihypertensive dose-response curves and to study combination therapy during the development of benazepril. J. Hypertens. 1990; 8: 43-48.
16. Fogari R., Zoppi A., Lusardi P. et al.: Effects of benazepril alone and in combination with hydrochlorothiazide in comparison with felodypine extended release in elderly patients with mild-to-moderate essential hypertension. Curr. Therap. Res. 1998; 59: 246-256.
17. Morgan T.O., Anderson A.I., MacInnis R.J.: ACE inhibitors, β-blockers, calcium blockers, and diuretics for the control of systolic hypertension. Am. J. Hypertens. 2001; 14: 241-247.
18. Neutel J.M.: Terapia skojarzona w nadciśnieniu tętniczym. Medycyna po Dyplomie 2009; 5: 1-52.
19. Morsico C., Lembo G., Sarno D. et al.: Benefit of combination therapy in hypertensive patients with associated coronary artery disease: a subgroup with specific demands. J. Cardiovasc. Pharmacol. 1998; 31(supl. 2): S27-33.
20. Messerli F.H., Weir M.R., Neutel J.M.: Combination therapy of amlodipine/benazepril versus monotherapy of amlodipine in a practice-based setting. Am. J. Hypertens. 2002; 15(6): 550-6.
21. Neutel J.M., Smith D.H., Weber M.A.: Effect of antihypertensive monotherapy and combination therapy on arterial distensibility and left ventricular mass. Am. J. Hypertens. 2004; 17(1): 37-42.
22. Jamerson K., Weber M.A., Bakris G.L. et al.: Benazepril plus amlodipine or hydrochlorothiazide for hypertension in high-risk patients. N. Engl. J. Med. 2008; 359: 2417-2428.
2. Kearney P.M., Whelton M., Reynolds K. et al.: Worldwide prevalence of hypertension: a systematic review. J. Hypertens. 2004; 22: 11-19.
3. Wolf-Maier K., Cooper R.S., Banegas J.R. et al.: Hypertension prevalence and blood pressure levels in 6 European countries, Canada and the United States. JAMA 2003; 289: 2363-2369.
4. Strasser T.: Hypertension: the East European experience. Am. J. Hypertens. 1998; 11: 756-758.
5. Zdrojewski T., Bandosz P., Szpakowski P. et al.: Rozpowszechnienie głównych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego w Polsce. Wyniki badania NATPOL PLUS. Kardiol. Pol. 2004; 61(supl. 4): S1-S26.
6. Tykarski A., Posadzy-Małaczyńska A., Wyrzykowski B. et al.: Rozpowszechnienie nadciśnienia tętniczego oraz skuteczność jego leczenia u dorosłych mieszkańców naszego kraju. Wyniki programu WOBASZ. Kardiol. Pol. 2005; 63: S614-S619.
7. Mancia G., De Backer G., Dominiczak A. et al.: 2007 Guidelines for the Management of Arterial Hypertension: The Task Force for the Management of Arterial Hypertension of the European Society of Hypertension (ESH) and of the European Society of Hypertension (ESH). J. Hypertens. 2007; 25: 1105-87.
8. Mancia G., Laurent S., Agabiti-Rosei E. et al.: Reappraisal of European guidelines on hypertension management: a European Society of Hypertension Task Force document. J. Hypertens. 2009; 27: 2121-58.
9. Widecka K., Grodzicki T., Narkiewicz K. et al.: Zasady postępowania w nadciśnieniu tętniczym – 2011 rok. Wytyczne Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego. Nadciśnienie Tętnicze 2011; 15: 55-82.
10. Kasprzak J.D.: Optymalna kontrola ciśnienia tętniczego u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka krążeniowego: pozycja perindoprilu. Choroby Serca i Naczyń 2011; 2: 53-61.
11. Opie L.H.: Inhibitory konwertazy angiotensyny. Postęp trwa. Via Medica, Gdańsk 2000.
12. Schaller M., Nussberger J., Waeber B. et al.: Haemodynamic and pharmacological effects of the converting enzyme inhibitor benazepril HCl in normal volunteers. Eur. J. Clin. Pharmacol. 1985; 28: 267-272.
13. Johnston C.I., Mendelsohn F.A.O., Cubela R.B. et al.: Inhibition of angiotensin converting enzyme (ACE) in plasma and tissues: studies ex vivo after administration of ACE inhibitors. J. Hypertens. 1988; 6(supl. 3): S17-S22.
14. Smith W.M., Gomez H.J.: The use of benazepril in hypertensive patients age 55 and over. Clin. Cardiol. 1991; 14: 79-90.
15. Bellet M., Whalen J.J., Bodin F. et al.: Use of crossover trials to obtain antihypertensive dose-response curves and to study combination therapy during the development of benazepril. J. Hypertens. 1990; 8: 43-48.
16. Fogari R., Zoppi A., Lusardi P. et al.: Effects of benazepril alone and in combination with hydrochlorothiazide in comparison with felodypine extended release in elderly patients with mild-to-moderate essential hypertension. Curr. Therap. Res. 1998; 59: 246-256.
17. Morgan T.O., Anderson A.I., MacInnis R.J.: ACE inhibitors, β-blockers, calcium blockers, and diuretics for the control of systolic hypertension. Am. J. Hypertens. 2001; 14: 241-247.
18. Neutel J.M.: Terapia skojarzona w nadciśnieniu tętniczym. Medycyna po Dyplomie 2009; 5: 1-52.
19. Morsico C., Lembo G., Sarno D. et al.: Benefit of combination therapy in hypertensive patients with associated coronary artery disease: a subgroup with specific demands. J. Cardiovasc. Pharmacol. 1998; 31(supl. 2): S27-33.
20. Messerli F.H., Weir M.R., Neutel J.M.: Combination therapy of amlodipine/benazepril versus monotherapy of amlodipine in a practice-based setting. Am. J. Hypertens. 2002; 15(6): 550-6.
21. Neutel J.M., Smith D.H., Weber M.A.: Effect of antihypertensive monotherapy and combination therapy on arterial distensibility and left ventricular mass. Am. J. Hypertens. 2004; 17(1): 37-42.
22. Jamerson K., Weber M.A., Bakris G.L. et al.: Benazepril plus amlodipine or hydrochlorothiazide for hypertension in high-risk patients. N. Engl. J. Med. 2008; 359: 2417-2428.