Stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny i diuretyków w leczeniu hipotensyjnym w praktyce polskich lekarzy – raport końcowy z badania ankietowego ALMONDS Artykuł oryginalny

Abstrakt

Wprowadzenie: W badaniach klinicznych potwierdzono poprawę rokowania podczas stosowania ramiprilu i perindoprilu u osób z grupy wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego oraz zofenoprilu u chorych po ostrym zawale serca. Obserwacje te zrewolucjonizowały pozycję inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE, angiotensin-converting enzyme) w leczeniu nadciśnienia tętniczego (NT). Diuretyki tradycyjnie uważano za leki niekorzystnie wpływające na parametry gospodarki cukrowo-lipidowej. Neutralność metaboliczna i dobra tolerancja nowszych preparatów zmieniły ten pogląd. Obserwowane korzyści dotyczą jednak tylko wybranych preparatów w obrębie grup, dowodząc ich wyższości nad innymi.

Cel pracy: Celem ankietowego badania ALMONDS była identyfikacja postaw polskich lekarzy wobec nowych leków stosowanych w terapii NT, ze szczególnym uwzględnieniem opinii na temat efektu klasy w obrębie leków hipotensyjnych.

Materiał i metody: Badanie zostało przeprowadzone w formie wystandaryzowanej ankiety, którą wypełniło 784 lekarzy specjalistów lub specjalizujących się w kardiologii, internie, medycynie rodzinnej i diabetologii. Forma listowna i anonimowość kwestionariusza ankietowego pozwoliły zmaksymalizować wiarygodność uzyskanego materiału.

Wyniki: Za inhibitor ACE, którego stosowanie zmniejsza śmiertelność i chorobowość sercowo-naczyniową, większość uczestników badania uznała zofenopril (łącznie 83,5% kobiet, 79,1% mężczyzn). Najczęściej cytowanym badaniem, w którym wykazano brak efektu klasy w grupie inhibitorów ACE, było badanie SMILE-4, porównujące zofenopril z ramiprilem (74,2% kobiet, 70,5% mężczyzn). Odnosząc się do kwestii terapii skojarzonej inhibitorem ACE i sartanem, większość ankietowanych była przekonana o szkodliwości takiego połączenia (50,9% kobiet, 48,8% mężczyzn). Wśród leków moczopędnych stosowanych w leczeniu NT najczęściej deklarowano wybór diuretyku tiazydopodobnego (38,7% kobiet, 41,2% mężczyzn). W NT opornym przy wyborze leku moczopędnego najchętniej sięgano po torasemid (58,2% kobiet, 55,7% mężczyzn) i indapamid (19,3% kobiet, 18,1% mężczyzn). Spośród nowych diuretyków największe perspektywy w terapii hipotensyjnej uczestnicy badania widzieli dla torasemidu w różnych dawkach (67,2% kobiet, 61,5% mężczyzn). Większość badanych deklarowała przekonanie o wyższości torasemidu nad furosemidem w obrębie klasy diuretyków pętlowych (89,5% kobiet, 89,2% mężczyzn).

Wnioski: Wyniki badania wskazują na istnienie preferencji dotyczących wyboru konkretnych preparatów w terapii NT w gronie polskich specjalistów. Wśród inhibitorów ACE preferowane przez ankietowanych były zofenopril i ramipril, a wśród diuretyków – torasemid i indapamid. Stanowisko to pozostaje w dużej mierze spójne z wytycznymi PTNT 2015.