Depresja w chorobach somatycznych. W jakich grupach pacjentów warto zastosować tianeptynę? Artykuł przeglądowy

Abstrakt

Depresja jest poważną chorobą niosącą za sobą znaczące konsekwencje, nie tylko zdrowotne, lecz także społeczne. Ocenia się, że stanowi jedną z głównych przyczyn hospitalizacji, zarówno wśród kobiet, jak i mężczyzn po 50. r.ż. Rocznie ok. 100 mln ludzi na całym świecie przejawia symptomy depresji. Najbardziej widoczne objawy tej choroby dotyczą sfery emocjonalnej, jednak równie silnie depresja wpływa na funkcjonowanie poznawcze pacjentów. Osoba z depresją ma duże trudności w wykonywaniu obowiązków zawodowych i domowych. Ciężkie epizody, tzw. duża depresja, praktycznie zupełnie uniemożliwiają ich wykonywanie, z wyjątkiem drobnych czynności samoobsługowych. Depresja zwiększa ryzyko niewydolności serca, w szczególności u pacjentów z chorobą naczyń wieńcowych, i wiąże się z gorszą jakością życia, ze stosowaniem wielu środków medycznych, z częstszym występowaniem niekorzystnych zdarzeń klinicznych i hospitalizacji oraz ze zwiększeniem ryzyka śmiertelności. Ocenia się, że wcześnie rozpoznana depresja jest chorobą uleczalną w blisko 80%, jednak istnieje duże ryzyko wystąpienia nawrotu objawów. Zapobieganie nawrotowości w depresji stało się jednym z najpoważniejszych zadań leczniczych i w pierwszym okresie polega przede wszystkim na skutecznym leczeniu bieżącego epizodu. Tianeptyna wydaje się lekiem szczególnie przydatnym w leczeniu depresji u pacjentów z chorobami somatycznymi, nie tylko ze względu na potwierdzoną w badaniach skuteczność przeciwdepresyjną oraz przeciwlękową, ale przede wszystkim dobrą tolerancję, bezpieczeństwo i niskie ryzyko interakcji lekowych.