Zastosowanie zolpidemu w leczeniu bezsenności krótkotrwałej – opis przypadku Opis przypadku

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

Dostęp przez subskrypcję PDF


Opublikowane: gru 31, 2017
DOI: https://doi.org/10.24292/01.MF.0417.5
Słowa kluczowe:
zaburzenia snu, bezsenność krótkotrwała, stres, leczenie

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Halina Sienkiewicz-Jarosz
I Klinika Neurologiczna, Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie

Abstrakt

Zaburzenia snu, a zwłaszcza bezsenność, dotyczą znacznej części populacji dorosłych. Pod względem etiologicznym bezsenność można podzielić na pierwotną i wtórną, zaś pod względem czasu trwania zaburzeń snu na przygodną (trwającą kilka dni), ostrą, gdy zaburzenia snu utrzymują się do miesiąca, i przewlekłą, powyżej miesiąca. Przyczyną bezsenności krótkotrwałej są często ostre stany chorobowe związane z bólem (urazy), zmiany trybu życia lub sytuacje stresowe. W diagnostyce zaburzeń bezsenności dominującą rolę odgrywa wywiad. Leczenie obejmuje terapię poznawczo-behawioralną oraz leczenie farmakologiczne. Lekami z wyboru w bezsenności przygodnej i krótkotrwałej są preparaty nasenne, takie jak: zolpidem, zopiklon i zaleplon. W niniejszym artykule zaprezentowano studium przypadku bezsenności krótkotrwałej oraz postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne.

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
Sienkiewicz-Jarosz, H. (2017). Zastosowanie zolpidemu w leczeniu bezsenności krótkotrwałej – opis przypadku . Medycyna Faktów , 10(4(37), 331-334. https://doi.org/10.24292/01.MF.0417.5
Numer
Tom 10 Nr 4(37) (2017)
Dział
Artykuły

Copyright © by Medical Education. All rights reserved.

Bibliografia

1. Léger D., Poursain B., Neubauer D. et al.: An international survey of sleeping problems in the general population. Curr. Med. Res. Opin. 2008; 24(1): 307-317.
2. Ohayon M.M., Reynolds C.F. 3rd: Epidemiological and clinical relevance of insomnia diagnosis algorithms according to the DSM-IV and the International Classification of Sleep Disorders (ICSD). Sleep Med. 2009; 10(9): 952-960.
3. Wichniak A.: Zaburzenia snu. W: Jarema M., Rabe-Jabłońska J.: Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011.
4. Wichniak A. Bezsenność. Medycyna Praktyczna [online].
5. DSM-V, 2013.
6. Wichniak A.: Standardy leczenia farmakologicznego wybranych zaburzeń snu. W: Jarema M. (red.): Standardy leczenia farmakologicznego niektórych zaburzeń psychicznych. Via Medica, Gdańsk 2015.
7. Szelenberger W.: Standardy leczenia bezsenności Polskiego Towarzystwa Badań nad Snem. Sen 2006; 6: A1-A10.
8. Ramar K., Olson E.: Management of common sleep disorders. American Family Physician 2013; 88(4): 231-238.
9. Lande R.G., Gragnani C.: Nonpharmacologic approaches to the management of insomnia. J. Am. Osteopath. Assoc. 2010; 110(12): 695-701.
10. Matheson E., Hainer B.L.: Insomnia: Pharmacologic Therapy. Am. Fam. Physician. 2017; 96(1): 29-35.
11. Becker P.M., Somiah M.: Non-benzodiazepine receptor agonists for insomnia. Sleep Med. Clin. 2015; 10: 57-76.
12. MacFarlane J., Morin C.M., Montplaisir J.: Hypnotics in insomnia: the experience of zolpidem. Clin. Ther. 2014; 36: 1676-1701.
13. NICE. Guidance on the use of zaleplon, zolpidem and zopiclone for the short-term management of insomnia. April 2004 [online].
14. Krystal A.D., Erman M., Zammit G.K. et al.: Long-term efficacy and safety of zolpidem extended-release 12.5 mg, administered 3 to 7 nights per week for 24 weeks, in patients with chronic primary insomnia: a 6-month, randomized, double-blind, placebo-controlled, parallel-group, multicenter study. Sleep 2008; 31(1): 79-90.