Nowotwory neuroendokrynne trzustki u pacjentów z zespołem mnogich nowotworów gruczołów dokrewnych typu 1 (MEN1): trudności w diagnostyce i leczeniu Review article

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

PDF (English)


Opublikowane: maj 27, 2018
DOI: https://doi.org/10.24292/01.OR.270518
Słowa kluczowe:
nowotwory neuroendokrynne trzustki, zespół mnogich nowotworów gruczołów dokrewnych typu I, diagnostyka, leczenie

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Natalia Rogozik
Chair and Department of Internal Diseases and Endocrinology, Medical University of Warsaw
Agnieszka Kolasińska-Ćwikła
Chemotherapy Ward, Department of Oncology, Maria Skłodowska-Curie Institute of Oncology in Warsaw
Jarosław B. Ćwikła
Chair of Radiology, Faculty of Medical Sciences, University of Warmia and Mazury in Olsztyn
Andrzej Cichocki
Department of General and Endocrine Surgery, Maria Skłodowska-Curie Institute of Oncology in Warsaw
Adam Przybyłkowski
Department of Gastroenterology and Internal Diseases, Medical University of Warsaw
Maciej Słodkowski
Chair and Department of General, Gastroenterological and Oncological Surgery, Medical University of Warsaw
Tomasz Bednarczuk
Chair and Department of Internal Diseases and Endocrinology, Medical University of Warsaw

Abstrakt

Zespół mnogich nowotworów gruczołów dokrewnych typu 1 (MEN1) jest chorobą dziedziczoną w sposób autosomalny dominujący i charakteryzuje się współwystępowaniem nowotworów neuroendokrynnych trzustki (pNET) z guzami przytarczyc oraz przysadki. PNET, najczęściej guzy niewydzielające, gastrinoma, insulinoma, występują u niemalże 95% chorych z MEN1 i są przyczyną ponad 50% zgonów związanych z chorobą. Z tego powodu szczególnie ważne jest wczesne wdrożenie biochemicznych i obrazowych badań przesiewowych w kierunku pNET w tej grupie chorych oraz adekwatne leczenie chirurgiczne i systemowe. Nie ma obecnie jednoznacznie ustalonych zaleceń co do optymalnych metod wykrywania oraz leczenia pNET w MEN1. Należy zachować ostrożność w stosowaniu wytycznych dotyczących pacjentów ze sporadycznymi pNET w odniesieniu do pacjentów z MEN1 z uwagi na nieco odmienny przebieg kliniczny choroby, w tym wieloogniskowość zmian oraz młodszy wiek zachorowania. W niniejszym artykule przedstawiono odrębności oraz trudności w diagnostyce i leczeniu pNET u chorych z MEN1.

Pobrania

Dane pobrania nie są jeszcze dostepne

##plugins.generic.paperbuzz.metrics##

##plugins.generic.paperbuzz.loading##

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
1.
Rogozik N, Kolasińska-Ćwikła A, Ćwikła JB, Cichocki A, Przybyłkowski A, Słodkowski M, Bednarczuk T. Nowotwory neuroendokrynne trzustki u pacjentów z zespołem mnogich nowotworów gruczołów dokrewnych typu 1 (MEN1): trudności w diagnostyce i leczeniu. OncoReview [Internet]. 27 maj 2018 [cytowane 23 listopad 2024];8(2(30):42-7. Dostępne na: https://journalsmededu.pl/index.php/OncoReview/article/view/421
Numer
Tom 8 Nr 2(30) (2018)
Dział
ENDOCRINOLOGY IN ONCOLOGY
Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.

Copyright: © Medical Education sp. z o.o. This is an Open Access article distributed under the terms of the Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0). License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.

Address reprint requests to: Medical Education, Marcin Kuźma (marcin.kuzma@mededu.pl)

Bibliografia

1. Thakker RV, Newey PJ, Walls GV et al. Clinical practice guidelines for multiple endocrine neoplasia type 1 (MEN1). J Clin Endocrinol Metab 2012; 97: 2990-3011.
2. Yates CJ, Newey PJ, Thakker RV. Challenges and controversies in management of pancreatic neuroendocrine tumours in patients with MEN1. Lancet Diabetes Endocrinol 2015; 3(11): 895-905.
3. Gietka-Czernel M, Kozakowski J, Szczepańska E. Zespół mnogich nowotworów gruczołów dokrewnych typu 1 (MEN1). Post N Med 2017; XXX(12): 665-673.
4. Amin S, Kang Kim M. Islet Cell Tumors of the Pancreas. Gastroenterol Clin North Am 2016; 45(1): 83-100.
5. Kos-Kudła B, Rosiek V, Borowska M et al. Pancreatic neuroendocrine neoplasms – management guidelines (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours). Endokrynol Pol 2017; 68(2): 169-197.
6. Ito T, Igarashi H, Uehara H et al. Causes of death and prognostic factors in multiple endocrine neoplasia type 1: a prospective study: comparison of 106 MEN1/Zollinger-Ellison syndrome patients with 1613 literature MEN1 patients with or without pancreatic endocrine tumors. Medicine (Baltimore) 2013; 92(3): 135-181.
7. Newey PJ, Jeyabalan J, Walls GV et al. Asymptomatic children with multiple endocrine neoplasia type mutations may harbor nonfunctioning pancreatic neuroendocrine tumors. J Clin Endocrinol Metab 2009; 94(10): 3640-3646.
8. Falconi M, Ericsson B, Kaltsas G et al. ENETS Consensus Guidelines Update for the Management of Patients with Functional Pancreatic Neuroendocrine Tumors and Non-Functional Pancreatic Neuroendocrine Tumors. Neuroendocrinology 2016; 103: 153-171.
9. de Laat JM, Pieterman CR, Weijmans M et al. Low accuracy of tumor markers for diagnosing pancreatic neuroendocrine tumors in multiple endocrine neoplasia type 1 patients. J Clin Endocrinol Metab 2013; 98(10): 4143-4151.
10. Qiu W, Christakis I, Silva A et al. Utility of chromogranin A, pancreatic polypeptide, glucagon and gastrin in the diagnosis and follow-up of pancreatic neuroendocrine tumours in multiple endocrine neoplasia type 1 patients. Clin Endocrinol (Oxf) 2016; 85(3): 400-407.
11. Oberg K, Modlin IM, De Herder W et al. Consensus on biomarkers for neuroendocrine tumour disease. Lancet Oncol 2015; 16(9): e435-e446.
12. Langer P, Kann PH, Fendrich V et al. Prospective evaluation of imaging procedures for the detection of pancreaticoduodenal endocrine tumors in patients with multiple endocrine neoplasia type 1. World J Surg 2004; 28(12): 1317-1322.
13. Camera L, Paoletta S, Mollica C et al. Screening of pancreaticoduodenal endocrine tumours in patients with MEN 1: multidetector-row computed tomography vs. endoscopic ultrasound. Radiol Med 2011; 116(4): 595-606.
14. Barbe C, Murat A, Dupas B. Magnetic resonance imaging versus endoscopic ultrasonography for the detection of pancreatic tumours in multiple endocrine neoplasia type 1. Dig Liver Dis 2012; 44(3): 228-234.
15. Harper S, Harrison B. First surgery for pancreatic neuroendocrine tumours in a patient with MEN1: enucleation versus disease-modifying surgery. Clin Endocrinol (Oxf) 2015; 83(5): 618-621.
16. Triponez F, Dosseh D, Goudet P et al. Epidemiology data on 108 MEN1 patients from the GTE with isolated nonfunctioning tumors of the pancreas. Ann Surg 2006; 243: 265-272.
17. Pai M, Habib N, Senturk H et al. Endoscopic ultrasound guided radiofrequency ablation, for pancreatic cystic neoplasms and neuroendocrine tumors. World J Gastrointest Surg 2015; 7(4): 52-59.
18. Lakhtakia S. Therapy of Pancreatic Neuroendocrine Tumors: Fine Needle Intervention including Ethanol and Radiofrequency Ablation. Clin Endosc 2017; 50(6): 546-551.
19. Dąbkowski K, Gajewska P, Walter K et al. Successful EUS-guided ethanol ablation of insulinoma, four-year follow-up. Case report and literature review. Endokrynol Pol 2017; 68(4): 472-479. DOI: 10.5603/EP.2017.0053.
20. Kos-Kudła B, Blicharz-Dorniak J, Strzelczyk J et al. Diagnostic and therapeutic guidelines for gastro-entero pancreatic neuroendocrine neoplasms (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours). Endokrynol Pol 2017; 68(2): 79-110.
21. Ramundo V, Del Prete M, Marotta V et al. Impact of long-acting octreotide in patients with early-stage MEN1 related duodeno-pancreatic neuroendocrine tumours. Clin Endocrinol (Oxf) 2014; 80(6): 850-865.