Późna kardiomiopatia poantracyklinowa – opis przypadku Case report

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

PDF (English)


Opublikowane: gru 31, 2014
DOI: https://doi.org/10.5604/20828691.1134304
Słowa kluczowe:
antracykliny, kardiomiopatia, opis przypadku

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Elżbieta Wiater
Regional Centre of Blood Donation and Blood Treatment in Warsaw
Grzegorz Charliński
Chair and Clinic of Hematology, Oncology and Internal Medicine, Medical University of Warsaw
Małgorzata Magoń-Golińska
MrukMed Medical Centre, Rzeszow

Abstrakt

43-letni mężczyzna został przyjęty do kliniki z powodu drugiej wznowy chłoniaka anaplastycznego T-komórkowego ALK+. Chłoniaka rozpoznano 28 lat wcześniej. Chory otrzymał wówczas chemioterapię według protokołu COP (17 cykli), a następnie według protokołu CHOP (5 cykli) z następową radioterapią oraz usunięto mu śledzionę. Po tym leczeniu uzyskał całkowitą remisję (CR). Po 8 latach jej trwania stwierdzono wznowę choroby i z tego powodu mężczyzna otrzymał 6 cykli chemioterapii arabinozydem cytozyny w skojarzeniu z mitoksantronem, etopozydem i glikokortykosteroidem, a następnie chemioterapię wysokodawkowaną wspomaganą przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych. W 2013 r. stwierdzono ponownie wznowę chłoniaka anaplastycznego T-komórkowego ALK+ w stadium zaawansowania klinicznego IIA według AnnArbor. Wykonano badanie echokardiograficzne serca i scyntygrafię perfuzyjną mięśnia sercowego, w której uwidoczniono miernie upośledzone perfuzje w ścianie: dolnej, dolno-bocznej i przypodstawnie bocznej oraz niewielki ubytek perfuzji o małym stopniu nasilenia w ścianie przednio-przegrodowej, a frakcję wyrzutową (EF) lewej komory serca w technice GSPECT oceniono na 36%. Na podstawie ww. badań rozpoznano niewydolność serca w klasie I NYHA i wdrożono leczenie antagonistą receptora angiotensyny (ramiprylem) i β-adrenolitykiem (karwedilolem). Chorego zakwalifikowano do chemioterapii według protokołu ESHAP – otrzymał 6 cykli leczenia (po drugim cyklu stwierdzono CR). Rozważano intensyfikację leczenia – chemioterapię wysokodawkowaną wspomaganą przeszczepieniem alogenicznych komórek macierzystych. Odstąpiono jednak od niego z uwagi na: rodzaj choroby podstawowej (chłoniak o relatywnie dobrym rokowaniu), charakter i czas trwania remisji (miejscowe, odpowiednio 12 i 8 lat), liczbę uzyskanych komórek CD34+ (tj. 3,33 × 106/kg/cm3) i wreszcie – wysokie ryzyko wdrażania tej procedury podczas terapii z powodu niewydolności serca i przy aktywnym, przewlekłym wirusowym zapaleniu wątroby typu B. Zastosowane leczenie było powikłane zakrzepicą żyły ramiennej i żył powierzchownych lewej kończyny górnej oraz hipogammaglobulinemią. W kontrolnym badaniu echokardiograficznym serca wykonanym po zakończeniu terapii stwierdzono wzrost EF do 64%.

Pobrania

Dane pobrania nie są jeszcze dostepne

##plugins.generic.paperbuzz.metrics##

##plugins.generic.paperbuzz.loading##

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
1.
Wiater E, Charliński G, Magoń-Golińska M. Późna kardiomiopatia poantracyklinowa – opis przypadku. OncoReview [Internet]. 31 grudzień 2014 [cytowane 23 listopad 2024];4(4(16):155-9. Dostępne na: https://journalsmededu.pl/index.php/OncoReview/article/view/376
Numer
Tom 4 Nr 4(16) (2014)
Dział
Artykuły
Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.

Copyright: © Medical Education sp. z o.o. This is an Open Access article distributed under the terms of the Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0). License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.

Address reprint requests to: Medical Education, Marcin Kuźma (marcin.kuzma@mededu.pl)

Bibliografia

1. Yeh ET, Bickford CL. Cardiovascular complications of cancer therapy: diagnosis, pathogenesis and management. Circulation 2004; 109(25): 3122-3131.
2. Limat S, Demesmay K, Voillat L et al. Early cardiotoxicity of the CHOP regimen in agressive non-Hodgkin’s lymphoma. Ann Oncol 2003; 14: 277-281.
3. Hershman DL, McBride RB, Eisenberger A et al. Doxorubicin, cardiac risk factors, and cardiac toxicity in elderly patients with Diffuse B-cell Non-Hodgin’s lymphoma. J Clin Oncol 2008; 10(26): 3159-3165.
4. Aleman BM, van den Belt-Dusebout AW, De Bruin ML et al. Late cardiotoxicity after treatment for Hodgkin lymphoma. Blood 2007; 109(5): 1878-1886.
5. Steinherz LJ, Steinherz PG, Tan CT et al. Cardiac toxicity 4 to 20 years after completing anthracycline therapy. JAMA 1991; 266: 1672-1677.
6. Moser EC, Noordijk EM, van Leeuwen FE et al. Long-term risk of cardiovascular disease after treatment for aggressive non-Hodgkin lymphoma. Blood 2006; 107: 2912-2919.
7. Felker GM, Thompson RE, Hare JM et. al. Underlying causes and long-term survival in patients with initially unexplained cardiomyopathy. N Engl J Med 2000; 342: 1077-1084.
8. Bosch X, Rovira M, Sitges M et al. Enalapril and carvedilol for preventing chemotherapy-induced left ventricular systolic dysfunction in patients with malignant hemopathies: the OVERCOME Trial (preventiOn of left Ventricular dysfunction with Enalapril and caRvedilol in patients submitted to intensive ChemOtherapy for the treatment of Malignant hEmopathies). J Am Coll Cardiol 2013; 61(23): 2355-2362.
9. Cardinale D, Colombo A, Lamantia G et al. Anthracycline-Induced Cardiomyopathy: clinical relevance and response to pharmacologic therapy. J Am Coll Cardiol 2010; 55(3): 213-220.
10. Singal PK, Iliskovic N. Doxorubicin-Induced Cardiomyopathy. N Engl J Med 1998; 339(13): 900-905.
11. Ewer MS, Martin FJ, Henderson C et al. Cardiac safety of liposomal anthracyclines. Semin Oncol 2004; 31(6): 161-181.
12. Rafiyath SM, Rasul M, Lee B et al. Comparison of safety and toxicity of liposomal doxorubicin vs. convetional anthracyclines: a meta-analysis. Exp Hematol Oncol 2012; 1(1): 10.
13. O’Brien ME, Wigler N, Inbar M et al. Reduced cardiotoxicity and comfortable efficacy in a phase III trial of pegylated doxorubicin HCI (Caelyx/ Doxil) versus convetional doxorubicin first-line treatment of metastatic breast cancer. Ann Oncol 2004; 15(3): 440-449.
14. Rigacci L, Mappa S, Nassi L et al. Liposome-encapsulated doxorubicin in combination with cyclophosphamide, vincristine, prednisone and rituximab in patients with lymphoma and concurrent cardiac diseases or pre-treated with anthracyclines. Hematol Oncol 2007; 25(4): 198-203.
15. Luminari S, Montanini A, Caballero D et al. Nonpegylated liposomal doxorubicin (Myocet) combination (R COMP) chemotherapy in elderly patients with diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL): results from the phase II EURO18 trial. Annals of Oncology 2009; 10: 1093.
16. Heintel D, Skrabs C, Hauswirth A et al. Nonpegylated liposomal doxorubicin is highly active in patients with B and T/NK lymphomas with cardiac comorbidity or higher age. Ann Hematol 2010; 89(2): 163-169.
17. Tulpule A, Espina BM, Berman N et al. Phase I/II trial of nonpegylated liposomal doxorubicin, cyclophosphamide, vincristine, and prednisone in the treatment of newly diagnosed agressive non-Hodkgkin’s lymphoma. Clinical Lymphoma Myeloma 2006; 7(1): 59-64.
18. Dell’olio M, Scalzulli RP, Sanpaolo G et al. Non-pegylated liposmal doxorubicin (Myocet) in patients with poor risk aggressive B-cell non-Hodgkin lymphoma. Leuk. Lymphoma 2011; 52(7): 1222-1229(8).