Gammapatia monoklonalna o znaczeniu nerkowym – trudności diagnostyczne i terapeutyczne Artykuł przeglądowy

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

PDF (English) PDF


Opublikowane: lut 4, 2021
DOI: https://doi.org/10.24292/01.OR.420300121
Słowa kluczowe:
gammapatia monoklonalna o znaczeniu nerkowym, gammapatia monoklonalna o nieokreślonym znaczeniu, choroba nerek

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Grzegorz Kade
Warmian-Masurian Cancer Center of the Ministry of the Interior and Administration’s Hospital in Olsztyn, Poland
Sebastian Spaleniak
Department of Internal Diseases and Nephrodiabetology, Medical University of Lodz
Janusz Hałka
Department of Clinical Hematology, Warmian-Masurian Cancer Center of the Ministry of the Interior and Administration’s Hospital, Poland
Stefan Antosiewicz
Military Institute of Aviation Medicine, Center of Aeromedical Examination and Occupational Medicine, Poland

Abstrakt

Termin gammapatia monoklonalna o znaczeniu nerkowym (MGRS, monoclonal gammopathy of renal significance) dotyczy grupy chorób nerek będącej skutkiem obecności białka monoklonalnego wydzielanego przez komórki plazmatyczne bądź inne klony komórek B. Chorzy, u których rozpoznaje się MGRS, nie spełniają kryteriów diagnostycznych szpiczaka plazmocytowego, a także innych nowotworów wywodzących się z komórek B. Dysfunkcja nerek związana z MGRS wynika z zajęcia różnych ich struktur. Białko monoklonalne może uszkadzać zarówno struktury kłębuszka nerkowego (także naczynia), jak i cewek nerkowych (szerzej – śródmiąższ). Wczesne rozpoznanie MGRS sprawia trudności diagnostyczne, natomiast późne wykrycie jest obarczone dużym ryzykiem nieodwracalnego uszkodzenia nerek. Ta nowa metajednostka hematonefrologiczna wiąże się z relatywnie wysoką zachorowalnością i śmiertelnością, w tym z nawrotami w przeszczepionej nerce. Z tego względu istotne znaczenie w poprawie skuteczności diagnostyki i leczenia chorych z MGRS ma współpraca wielospecjalistyczna – szczególnie obejmująca lekarzy rodzinnych oraz nefrologów, hematologów i nefropatologów. W przypadku MGRS podjęcie decyzji o leczeniu przeciwko toksycznemu klonowi wynika głównie z przesłanek nefrologicznych. W artykule przedstawiono aktualne możliwości zarówno diagnostyczne, jak i terapeutyczne u chorych z MGRS. Praca ma na celu przedstawienie aktualnego stanu
wiedzy dotyczącego możliwości w zakresie diagnostyki i leczenia MGRS.

Pobrania

Dane pobrania nie są jeszcze dostepne

##plugins.generic.paperbuzz.metrics##

##plugins.generic.paperbuzz.loading##

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
1.
Kade G, Spaleniak S, Hałka J, Antosiewicz S. Gammapatia monoklonalna o znaczeniu nerkowym – trudności diagnostyczne i terapeutyczne. OncoReview [Internet]. 4 luty 2021 [cytowane 22 listopad 2024];10(4(40):139-44. Dostępne na: https://journalsmededu.pl/index.php/OncoReview/article/view/1145
Numer
Tom 10 Nr 4(40) (2020)
Dział
HEMATO-ONCOLOGY
Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Copyright: © Medical Education sp. z o.o. This is an Open Access article distributed under the terms of the Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0). License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.

Address reprint requests to: Medical Education, Marcin Kuźma (marcin.kuzma@mededu.pl)

Bibliografia

1. Leung N, Bridoux F, Hutchison CA et al. Monoclonal gammopathy of renal significance: when MGUS is no longer undetermined or insignificant. Blood. 2012; 120(22): 4292-5. http://doi.org/10.1182/blood-2012-07-445304.
2. Menè P, De Alexandris L, Moioli A et al. Monoclonal Gammopathies of Renal Significance: Renal Biopsy and Beyond. Cancers (Basel). 2020; 12(7): 1741. http://doi.org/10.3390/cancers12071741.
3. Leung N, Bridoux F, Batuman V et al. The evaluation of monoclonal gammopathy of renal significance: a consensus report of the International Kidney and Monoclonal Gammopathy Research Group. Nat Rev Nephrol. 2019; 15(1): 45-59. http://doi.org/10.1038/s41581-018-0077-4. Erratum in: Nat Rev Nephrol. 2019; 15(2): 121.
4. Steiner N, Göbel G, Suchecki P et al. Monoclonal gammopathy of renal significance (MGRS) increases the risk for progression to multiple myeloma: an observational study of 2935 MGUS patients. Oncotarget. 2017; 9(2): 2344-56. http://doi.org/10.18632/oncotarget.23412.
5. Giannopoulos K, Jamroziak K, Usnarska-Zubkiewicz L et al. Zalecenia Polskiej Grupy Szpiczakowej dotyczące rozpoznawania i leczenia szpiczaka plazmocytowego oraz innych dyskrazji plazmocytowych na rok 2018/2019. Acta Acta Haematologica Polonica. 2018; 49(4): 157-206.
6. Jain A, Haynes R, Kothari J et al. Pathophysiology and management of monoclonal gammopathy of renal significance. Blood Adv. 2019; 3(15): 2409-23. http://doi.org/10.1182/bloodadvances.2019031914.
7. Fish R, Pinney J, Jain P et al. The incidence of major hemorrhagic complications after renal biopsies in patients with monoclonal gammopathies. Clin J Am Soc Nephrol. 2010; 5(11): 1977-80. http://doi.org/10.2215/CJN.00650110.
8. Bridoux F, Leung N, Hutchison CA et al. Diagnosis of monoclonal gammopathy of renal significance. Kidney Int. 2015; 87(4): 698-711. http://doi.org/10.1038/ki.2014.408.
9. Ciocchini M, Arbelbide J, Musso CG. Monoclonal gammopathy of renal significance (MGRS): the characteristics and significance of a new meta-entity. Int Urol Nephrol. 2017;49(12):2171-2175. http://doi.org/10.1007/s11255-017-1594-y .
10. Usnarska-Zubkiewicz L, Dębski J, Kuliczkowski K. Jak obecnie leczyć chorego na szpiczaka mnogiego z niewydolnością nerek? Acta Haematologica Polonica. 2011; 42(2): 215-25.
11. Spodzieja M, Rodziewicz-Motowidło S, Szymanska A. Hyphenated Mass Spectrometry Techniques in the Diagnosis of Amyloidosis. Curr Med Chem. 2019; 26(1): 104-20. http://doi.org/10.2174/0929867324666171003113019.
12. Sethi S, Theis JD, Leung N et al. Mass spectrometry-based proteomic diagnosis of renal immunoglobulin heavy chain amyloidosis. Clin J Am Soc Nephrol. 2010; 5(12): 2180-7. http://doi.org/10.2215/CJN.02890310.
13. Skwierawska K, Waszczuk-Gajda A, Perkowska-Ptasińska A et al. Gammapatie monoklonalne o znaczeniu nerkowym. Acta Haematologica Polonica. 2018; 49(2): 50-8.
14. Jain A, Haynes R, Kothari J et al. Pathophysiology and management of monoclonal gammopathy of renal significance. Blood Adv. 2019; 3(15): 2409-23. http://doi.org/10.1182/bloodadvances.2019031914.
15. Fermand JP, Bridoux F, Kyle RA et al. International Kidney and Monoclonal Gammopathy Research Group. How I treat monoclonal gammopathy of renal significance (MGRS). Blood. 2013; 122(22): 3583-90. http://doi.org/10.1182/blood-2013-05-495929.
16. Amaador K, Peeters H, Minnema MC et al. Monoclonal gammopathy of renal significance (MGRS) histopathologic classification, diagnostic workup, and therapeutic options. Neth J Med. 2019; 77(7): 243-54.
17. Gandolfi S, Laubach JP, Hideshima T et al. The proteasome and proteasome inhibitors in multiple myeloma. Cancer Metastasis Rev. 2017; 36(4): 561-84. http://doi.org/10.1007/s10555-017-9707-8.
18. Huang J, Sun C, Su H et al. Bortezomib-Based Chemotherapy with Autologous Stem Cell Transplantation for Monoclonal Gammopathy of Renal Significance: A Case Report and Literature Review. Kidney Blood Press Res. 2019; 44(4): 858-69. http://doi.org/10.1159/000501314.
19. Khera A, Panitsas F, Djebbari F et al. Long term outcomes in monoclonal gammopathy of renal significance. Br J Haematol. 2019; 186(5): 706-16. http://doi.org/10.1111/bjh.15987.
20. Leung N, Drosou ME, Nasr SH. Dysproteinemias and Glomerular Disease. Clin J Am Soc Nephrol. 2018; 13(1): 128-39. http://doi.org/10.2215/ CJN.00560117.
21. Dima D, Dower J, Comenzo RL et al. Evaluating Daratumumab in the Treatment of Multiple Myeloma: Safety, Efficacy and Place in Therapy. Cancer Manag Res. 2020; 12: 7891-903. http://doi.org/10.2147/CMAR.S212526.
22. Kastritis E, Theodorakakou F, Roussou M et al. Daratumumab-based therapy for patients with monoclonal gammopathy of renal significance. Br J Haematol. 2020. http://doi.org/10.1111/bjh.17052.
23. Leung N, Dingli D. Venetoclax in a Patient With Light Chain Deposition Disease Secondary to MGRS That Progressed After Kidney Transplantation. Clin Lymphoma Myeloma Leuk. 2020; 20(8): e488-e491. http://doi.org/10.1016/j.clml.2020.03.013.
24. Cibeira MT, Sanchorawala V, Seldin DC et al. Outcome of AL amyloidosis after high-dose melphalan and autologous stem cell transplantation: long-term results in a series of 421 patients. Blood. 2011; 118(16): 4346-52. http://doi.org/10.1182/blood-2011-01-330738.
25. Palladini G, Kastritis E, Maurer MS et al. Daratumumab plus CyBorD for patients with newly diagnosed AL amyloidosis: safety run-in results of ANDROMEDA. Blood. 2020; 136(1): 71-80. http://doi.org/10.1182/blood.2019004460.
26. Nasr SH, Valeri AM, Cornell LD et al. Fibrillary glomerulonephritis: a report of 66 cases from a single institution. Clin J Am Soc Nephrol. 2011; 6(4): 775-84. http://doi.org/10.2215/CJN.08300910.
27. Bridoux F, Hugue V, Coldefy O et al. Fibrillary glomerulonephritis and immunotactoid (microtubular) glomerulopathy are associated with distinct immunologic features. Kidney Int. 2002; 62(5): 1764-75. http://doi.org/10.1046/j.1523-1755.2002.00628.x.
28. Nasr SH, Satoskar A, Markowitz GS et al. Proliferative glomerulonephritis with monoclonal IgG deposits. J Am Soc Nephrol. 2009; 20(9): 2055-64. http://doi.org/10.1681/ASN.2009010110.
30. Gumber R, Cohen JB, Palmer MB et al. A clone-directed approach may improve diagnosis and treatment of proliferative glomerulonephritis with monoclonal immunoglobulin deposits. Kidney Int. 2018; 94(1): 199-205.
31. Chauvet S, Frémeaux-Bacchi V, Petitprez F et al. Treatment of B-cell disorder improves renal outcome of patients with monoclonal gammopathy-associated C3 glomerulopathy. Blood. 2017; 129(11): 1437-47. http://doi.org/10.1182/blood-2016-08-737163.
32. Zand L, Kattah A, Fervenza FC et al. C3 glomerulonephritis associated with monoclonal gammopathy: a case series. Am J Kidney Dis. 2013; 62(3): 506-14. http://doi.org/10.1053/j.ajkd.2013.02.370.
33. Moog P, Jost PJ, Büttner-Herold M. Eculizumab as salvage therapy for recurrent monoclonal gammopathy-induced C3 glomerulopathy in a kidney allograft. BMC Nephrol. 2018; 19(1): 106. http://doi.org/10.1186/s12882-018-0904-7.

Inne teksty tego samego autora