Wpływ diagnozy stwardnienia rozsianego na relacje w miejscu pracy osoby chorej Artykuł przeglądowy

Abstrakt

Stwardnienie rozsiane jest chorobą, która ujawnia się zwykle w okresie wczesnej dorosłości, a diagnoza niejednokrotnie przypada na początek drogi zawodowej chorych. Większość z nich z minimalnymi lub umiarkowanymi objawami neurologicznymi może kontynuować pracę zarobkową. W poniższym artykule przedstawiamy wyniki badania ankietowego przeprowadzonego w społeczności osób ze stwardnieniem rozsianym skupionej wokół portalu TacyJakJa.pl. Tematem ankiet był stosunek pracodawcy i koleżeństwa do chorego jako pracownika w aspekcie jego choroby. Wbrew powszechnemu przekonaniu o tym, że aby utrzymać pracę, chorzy wolą zatajać diagnozę, aż 74% respondentów naszej ankiety poinformowało pracodawcę o rozpoznaniu stwardnienia rozsianego. Ocena reakcji pracodawcy także była pozytywna (średnią oceną jest 7,4 w skali od 1 do 10), a wielu z nich zaoferowało pracownikom ze stwardnieniem rozsianym różne formy wsparcia. Jednocześnie chorzy nie oczekują szczególnych przywilejów i rzadko korzystają z należnych im praw, przysługujących osobom niepełnosprawnym. Środowisko lekarskie powinno bardziej optymistycznie rysować przed nowo zdiagnozowanymi pacjentami ich przyszłość zawodową, ponieważ – jak się wydaje – liczne społeczne kampanie edukacyjne na temat stwardnienia rozsianego zaczęły przynosić skutek w postaci pozytywnej zmiany postawy społecznej wobec chorych.