Skuteczność i bezpieczeństwo fingolimodu w leczeniu stwardnienia rozsianego po niepowodzeniu terapii lekami I linii Artykuł oryginalny

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

Dostęp przez subskrypcję PDF


Opublikowane: mar 31, 2016
Słowa kluczowe:
stwardnienie rozsiane, terapia II linii, fingolimod

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Przemysław Puz
Oddział Neurologii, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny nr 7, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Górnośląskie Centrum Medyczne im. prof. Leszka Gieca
Anetta Lasek-Bal
Oddział Neurologii, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny nr 7, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Górnośląskie Centrum Medyczne im. prof. Leszka Gieca

Abstrakt

Cel: Leczenie pacjentów z postacią rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego (RRMS, relapsing- remitting multiple sclerosis) w Polsce jest regulowane rozporządzeniami Narodowego Funduszu Zdrowia. Zgodnie z nimi terapia II linii z użyciem fingolimodu lub natalizumabu jest możliwa po niepowodzeniu terapii lekami I linii u chorych, u których odnotowano rzuty choroby i stwierdzono nowe zmiany w badaniu rezonansu magnetycznego (MRI, magnetic resonance imaging) mózgu w trakcie minimum 12-miesięcznej terapii I linii. Celem pracy jest ocena skuteczności i bezpieczeństwa leczenia fingolimodem poprzez analizę wpływu leku na występowanie rzutów, progresję niepełnosprawności i obecność zmian w badaniu MRI mózgu.


Metody: Badaniami objęto 30 pacjentów z postacią RRMS leczonych fingolimodem. Porównano roczny wskaźnik rzutów, progresję kliniczną niepełnosprawności ocenioną w skali EDSS (Expanded Disability Status Scale) i wyniki badania MRI mózgu (obecność nowych lub powiększonych zmian T2 i zmian ulegających wzmocnieniu po podaniu środka kontrastowego – Gd+) w trakcie terapii I i II linii. Oceniono również występowanie zdarzeń niepożądanych w trakcie leczenia fingolimodem.


Wyniki: W trakcie leczenia fingolimodem w porównaniu z terapią I linii stwierdzono: niższy roczny wskaźnik rzutów (0,26 ± 0,65 vs 2,08 ± 0,87; p = 0,00005), mniejszą liczbę nowych lub powiększonych ognisk T2 w badaniu MRI (0,6 vs 4,23; p = 0,0004), mniejszą liczbę zmian Gd+ w badaniu MRI (0,2 vs 1,83; p = 0,0009), mniejszy przyrost punktacji w skali EDSS (p = 0,00002).


Wnioski: Terapia fingolimodem charakteryzuje się skutecznością i bezpieczeństwem w rocznej obserwacji u 30 pacjentów z postacią rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego po niepowodzeniu zastosowania interferonu i octanu glatirameru. Należy rozważyć możliwość wprowadzenia elastycznej, zindywidualizowanej terapii.

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Numer
Tom 5 Nr 1(16) (2016)
Dział
Artykuły

Copyright © by Medical Education. All rights reserved.

Bibliografia

1. Giovannoni G., Turner B., Gnanapavan S. et al.: Is it time to target no evident disease activity (NEDA) in multiple sclerosis? Mult. Scler. Relat. Disord. 2015; 4(4): 329-333.
2. Banwell B., Giovannoni G., Hawkes C., Lublin F.D.: Editors’ welcome and a working definition for a multiple sclerosis cure. Mult. Scler. Relat. Disord. 2013; 2: 65-67.
3. Krieger S.: Multiple sclerosis therapeutic pipeline: opportunities and challenges. Mt. Sinai J. Med. 2011; 78(2): 192-206.
4. Khan O., Rieckmann P., Boyko A. et al.; GALA Study Group: Three times weekly glatiramer acetate in relapsing-remitting multiple sclerosis. Ann. Neurol. 2013; 73(6): 705-713.
5. Calabresi P.A., Kieseier B.C., Arnold D.L. et al.; ADVANCE Study Investigators: Pegylated interferon β-1a for relapsing-remitting multiple sclerosis (ADVANCE): a randomised, phase 3, double-blind study. Lancet Neurol. 2014; 13(7): 657-665.
6. Kappos L., Radue E.W., O’Connor P. et al.; FREEDOMS Study Group: A placebo-controlled trial of oral fingolimod in relapsing multiple sclerosis. N. Engl. J. Med. 2010; 362(5): 387-401.
7. Polman C.H., O’Connor P.W., Havrdova E. et al.; AFFIRM Investigators: A randomized, placebo-controlled trial of natalizumab for relapsing multiple sclerosis. N. Engl. J. Med. 2006; 354(9): 899-910.
8. Rudick R.A., Stuart W.H., Calabresi P.A. et al.; SENTINEL Investigators: Natalizumab plus interferon beta-1a for relapsing multiple sclerosis. N. Engl. J. Med. 2006; 354(9): 911-923.
9. O’Connor P., Wolinsky J.S., Confavreux C. et al.; TEMSO Trial Group: Randomized trial of oral teriflunomide for relapsing multiple sclerosis. N. Engl. J. Med. 2011; 365(14): 1293-1303.
10. Gold R., Kappos L., Arnold D.L. et al.; DEFINE Study Investigators: Placebo-controlled phase 3 study of oral BG-12 for relapsing multiple sclerosis. N. Engl. J. Med. 2012; 367(12): 1098-1107.
11. Fox R.J., Kita M., Cohan S.L. et al.: BG-12 (dimethyl fumarate): a review of mechanism of action, efficacy, and safety. Curr. Med. Res. Opin. 2014; 30(2): 251-262.
12. Cohen J.A., Coles A.J., Arnold D.L. et al.; CARE-MS I investigators: Alemtuzumab versus interferon beta 1a as first-line treatment for patients with relapsing-remitting multiple sclerosis: a randomised controlled phase 3 trial. Lancet 2012; 380(9856): 1819-1828.
13. Coles A.J., Twyman C.L., Arnold D.L. et al.; CARE-MS II investigators: Alemtuzumab for patients with relapsing multiple sclerosis after disease-modifying therapy: a randomised controlled phase 3 trial. Lancet 2012; 380(9856): 1829-1839.
14. Polman C.H., Reingold S.C., Banwell B. et al.: Diagnostic criteria for multiple sclerosis: 2010 revisions to the McDonald criteria. Ann. Neurol. 2011; 69(2): 292-302.
15. Putzki N., Yaldizli O., Bühler R. et al.: Natalizumab reduces clinical and MRI activity in multiple sclerosis patients with high disease activity: results from a multicenter study in Switzerland. Eur. Neurol. 2010; 63(2): 101-106.
16. Prosperini L., Giannì C., Leonardi L. et al.: Escalation to natalizumab or switching among immunomodulators in relapsing multiple sclerosis. Mult. Scler. 2012; 18(1): 64-71.
17. Castillo-Trivino T., Mowry E.M., Gajofatto A. et al.: Switching multiple sclerosis patients with breakthrough disease to second-line therapy. PLoS One 2011; 6(2): e16664.
18. Krysko KM, O’Connor PW.: The Toronto observational study of natalizumab in multiple sclerosis. Can. J. Neurol. Sci. 2011; 38(3): 422-428.
19. Khatri B., Barkhof F., Comi G. et al.; TRANSFORMS Study Group: Comparison of fingolimod with interferon beta-1a in relapsing-remitting multiple sclerosis: a randomised extension of the TRANSFORMS study. Lancet Neurol. 2011; 10(6): 520-529.
20. Freedman M.S., Selchen D., Arnold D.L. et al.; Canadian Multiple Sclerosis Working Group: Treatment optimization in MS: Canadian MS Working Group updated recommendations. Can. J. Neurol. Sci. 2013; 40(3): 307-323.
21. Río J., Castilló J., Rovira A. et al.: Measures in the first year of therapy predict the response to interferon beta in MS. Mult. Scler. 2009; 15(7): 848-853.
22. Romeo M., Martinelli V., Rodegher M. et al.; San Raffaele Multiple Sclerosis Clinical Group: Validation of 1-year predictive score of long-term response to interferon-β in everyday clinical practice multiple sclerosis patients. Eur. J. Neurol. 2015; 22(6): 973-980.
23. Sormani M.P., Río J., Tintorè M. et al.: Scoring treatment response in patients with relapsing multiple sclerosis. Mult. Scler. 2013; 19(5): 605-612.