Riwaroksaban versus warfaryna w niezastawkowym migotaniu przedsionków – wyniki badania ROCKET AF Na podstawie: ROCKET AF Investigators: Rivaroxaban versus warfarin in nonvalvular atrial fibrillation

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Agnieszka Wsół

Abstrakt

Terapia warfaryną zmniejsza ryzyko udarów niedokrwiennych mózgu w grupie pacjentów z migotaniem przedsionków (AF). Wymaga jednak częstego monitorowania parametrów krzepnięcia oraz zmiany dawek leku. Riwaroksaban, będący doustnym inhibitorem czynnika Xa, może zapewnić bardziej stabilną i przewidywalną antykoagulację niż warfaryna. Badanie ROCKET AF to randomizowane, podwójnie zaślepione badanie, do którego włączono 14 264 pacjentów średniego i wysokiego ryzyka udaru ośrodkowego układu nerwowego (OUN) z niezastawkowym AF. Pacjentów randomizowano do dwóch grup: przyjmujących riwaroksaban (w dawce dobowej 20 mg) oraz warfarynę w dawce zapewniającej terapeutyczny INR. Celem badania było porównanie riwaroksabanu stosowanego w jednej dawce dziennej z warfaryną w dawkach terapeutycznych (non-inferiority) w zapobieganiu udarowi OUN oraz zatorowości obwodowej w grupie pacjentów z niezastawkowym AF. W badanej populacji wyodrębnionej zgodnie z protokołem badania udar OUN lub zatorowość obwodowa wystąpiły u 188 pacjentów z grupy riwaroksabanu i u 241 pacjentów stosujących warfarynę (HR: 0,79; 95% CI: 0,66–0,96; p < 0,001). W populacji aktywnie leczonej riwaroksabanem v. warfaryną (analiza safety as-treated) pierwszorzędowe punkty wystąpiły u 189 pacjentów z grupy riwaroksabanu o u 243 pacjentów stosujących warfarynę (HR: 0,79; 95% CI: 0,65–0,95; p < 0,01 dla lepszej skuteczności – superiority). W populacji wyodrębnionej zgodnie z zaplanowanym leczeniem pierwszorzędowe punkty końcowe wystąpiły u 269 pacjentów z grupy riwaroksabanu i u 306 pacjentów stosujących warfarynę (HR: 0,88; 95% CI: 0,74–1,03; p < 0,0001 dla non-inferiority, p = 0,12 dla lepszej skuteczności – superiority). Częstość dużych i klinicznie istotnych małych krwawień nie różniła się między badanymi grupami (HR: 1,03; 95% CI: 0,96–1,11; p = 0,44). W grupie riwaroksabanu istotnie rzadziej występowały krwawienia zakończone zgonem (0,2% v. 0,5%, p = 0,003) oraz krwawienia wewnątrzczaszkowe (0,5% v. 0,7%, p = 0,02). W badaniu ROCKET AF w populacji z niezastawkowym AF należącej do średniej i wysokiej grupy ryzyka wystąpienia udaru OUN wykazano brak wyższości terapii warfaryną nad terapią riwaroksabanem w prewencji udarów OUN oraz zatorowości obwodowej. Nie wykazano również różnic w zakresie dużych krwawień oraz małych krwawień istotnych klinicznie. Niemniej jednak częstość krwawień zakończonych zgonem oraz krwawień wewnątrzczaszkowych była niższa w grupie riwaroksabanu.

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
Wsół, A. (2011). Riwaroksaban versus warfaryna w niezastawkowym migotaniu przedsionków – wyniki badania ROCKET AF. Medycyna Faktów , 4(4(13), 19-22. Pobrano z https://journalsmededu.pl/index.php/jebm/article/view/2500
Dział
Artykuły

Bibliografia

1. Patel M.R., Mahaffey K.W., Garg J., Pan G., Singer D.E., Hacke W., Breithardt G., Halperin J.L., Hankey G.J., Piccini J.P., Becker R.C., Nessel C.C., Paolini J.F., Berkowitz S.D., Fox K.A., Califf R.M., ROCKET AF Investigators: Rivaroxaban versus warfarin in nonvalvular atrial fibrillation. N. Engl. J. Med. 2011; 365(10): 883-91.