Optymalne postępowanie w leczeniu przewlekłych zespołów wieńcowych: jakie cele i strategie terapeutyczne? Do jakiego schematu dążymy? Artykuł przeglądowy

Abstrakt

Badanie ISCHEMIA przeprowadzono w celu określenia grupy pacjentów wysokiego ryzyka, u których strategia rutynowej rewaskularyzacji poprawia rokowanie. Trzyletnia obserwacja nie wykazała przewagi tej metody nad klasyczną farmakoterapią pod względem śmiertelności całkowitej, częstości zawałów serca, hospitalizacji z powodów kardiologicznych, a także korzyści klinicznej netto. Nie wykryto także istotnej statystycznie różnicy w śmiertelności sercowo-naczyniowej i całkowitej śmiertelności ani w zawałach serca. Podstawą leczenia pacjentów z przewlekłą chorobą wieńcową pozostaje nadal optymalna farmakoterapia. Jej celem jest zarówno redukcja ryzyka sercowo-naczyniowego, jak i łagodzenie objawów. Ten ostatni cel można realizować za pomocą terapii, której pozycja w wytycznych została niedawno zrewidowana. Leki podawane w jej ramach nie powodują hemodynamicznie istotnych działań niepożądanych, a dodane do innych zmniejszają liczbę napadów dławicowych i zapotrzebowanie na nitroglicerynę, a także poprawiają tolerancję wysiłku.