Leczenie zaburzeń czynności tarczycy w gabinecie lekarza specjalisty – rola lewotyroksyny Artykuł przeglądowy

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

Dostęp przez subskrypcję PDF


Opublikowane: gru 31, 2021
DOI: https://doi.org/10.24292/01.MF.0421.7
Słowa kluczowe:
lewotyroksyna, niedoczynność tarczycy, hormon tyreotropowy (TSH)

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Katarzyna Bornikowska
Klinika Endokrynologii, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Szpital Bielański w Warszawie
Wojciech Zgliczyński
Klinika Endokrynologii, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Szpital Bielański w Warszawie

Abstrakt

Syntetyczna sól sodowa lewoskrętnej tyroksyny jest leczeniem pierwszego wyboru niedoczynności tarczycy, jednej z najczęstszych chorób układu dokrewnego, niezależnie od jej przyczyny, w każdej grupie wiekowej. Polskie Towarzystwo Endokrynologiczne wraz z Europejskim Towarzystwem Tyreologicznym, Amerykańskim Towarzystwem Tyreologicznym i Amerykańskim Stowarzyszeniem Endokrynologów Klinicznych nie rekomenduje stosowania preparatów suszonej tarczycy, trijodotyroniny czy preparatów złożonych tyroksyny z trijodotyroniną. Celem leczenia jest uzyskanie biochemicznej i klinicznej eutyreozy monitorowanej za pomocą stężenia TSH i/lub FT4. Dzienna dawka lewotyroksyny zależy od wielu czynników, m.in. etiologii i ciężkości hipotyreozy, wieku, masy ciała, ciąży czy chorób współistniejących. Rutynowo lewotyroksyna jest podawana na czczo, co najmniej 30 min przed śniadaniem (rekomendacje ATA 2014 zalecają zachowanie nawet 60 min odstępu pomiędzy posiłkiem a przyjęciem leku). Lewotyroksyna może być także stosowana w terapii skojarzonej w chorobie Gravesa-Basedowa. Obecnie nie zaleca się rutynowego stosowania syntetycznej soli sodowej lewoskrętnej tyroksyny u pacjentów z wolem wieloguzkowym obojętnym, gdyż zwiększa ryzyko osteoporozy u kobiet po menopauzie oraz migotanie przedsionków u chorych po 60. r.ż.

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
Bornikowska, K., & Zgliczyński , W. (2021). Leczenie zaburzeń czynności tarczycy w gabinecie lekarza specjalisty – rola lewotyroksyny. Medycyna Faktów , 14(4(53), 388-391. https://doi.org/10.24292/01.MF.0421.7
Numer
Tom 14 Nr 4(53) (2021)
Dział
Artykuły

Copyright © by Medical Education. All rights reserved.

Bibliografia

1. Garber JR, Cobin RH, Gharib H et al. Clinical practice guidelines for hypothyroidism in adults: cosponsored by the American Association of Clinical Endocrinologists and The American Thyroid Asocciation. Endocr Pract. 2012; 16(8): 988-1028.
2. Gietka-Czernel M. Niedoczynność tarczycy. In: Zgliczyński W. Endokrynologia – część pierwsza. Wielka Interna – 2nd ed. Medical Tribune, Warszawa 2020: 258-70.
3. Pearce SHS, Brabant G, Duntas LH et al. 2013 ETA Guideline: Management of Subclinical Hypothyroidism. Eur Thyroid J. 2013; 2(4): 215-28. http://doi.org/10.1159/000356507.
4. Jastrzębska H. Leczenie hormonami tarczycy – czy to wyzwanie? Postępy Nauk Medycznych. 2015; 12: 835-8.
5. Jonklaas J, Bianco AC, Bauer AJ et al; American Thyroid Association Task Force on Thyroid Hormone Replacement. Guidelines for the Treatment of Hypothyroidism: Prepared by the American Thyroid Association Task Force on Thyroid Hormone Replacement. Thyroid. 2014; 24(12): 167-751.
6. Persani L, Brabant G, Dattani M et al. 2018 European Thyroid Association (ETA) Guidelines on the Diagnosis and Management of Central Hypothyroidism. Eur Thyroid J. 2018; 7(5): 225-37. http://doi.org/10.1159/000491388.
7. Alexander EK, Pearce EN, Brent GA et al. 2017 Guidelines of the American Thyroid Association for the Diagnosis and Management of Thyroid Disease During Pregnancy and the Postpartum. Thyroid. 2017; 27(3): 315-89.
8. Virili C, Antonelli A, Santaguida MG et al. Gastrointestinal Malabsorption of Thyroxine. Endocr Rev. 2019; 40(1): 118-36. http://doi.org/10.1210/er.2018-00168.
9. Skelin M, Lucijanić T, Amidžić Klarić D et al. Factors Affecting Gastrointestinal Absorption of Levothyroxine: A Review. Clin Ther. 2017; 39(2): 378-403. http://doi.org/10.1016/j.clinthera.2017.01.005.
10. Boelaert K, Visser WE, Taylor PN et al. Endocrinology in the time of COVID-19: Management of hyperthyroidism and hypothyroidism. Eur J Endocrinol. 2020; 183(1): G33-G9. http://doi.org/10.1530/EJE-20-0445.
11. Matyjaszek-Matuszek B, Woźniak M, Ochmańska A et al. Selected thyreology problems during the COVID-19 pandemic. Hypothyroidism and hyperthyroidism did anything change? Endokrynol Pol. 2021; 72(2): 170-8. http://doi.org/10.5603/EP.a2021.0013.
12. Cooper DS, Doherty GM, Haugen BR et al. Tuttle RM 2009 Revised American Thyroid Association management guidelines for patients with thyroid nodules and differentiated thyroid cancer. Thyroid. 2010; 19: 1167-214. Erratum: 2010; 20: 674-5.
13. Franklyn JA, Betteridge J, Daykin J et al. Long-term thyroxine treatment and bone mineral density. Lancet. 1992; 340: 9-13.
14. Sawin CT, Geller A, Wolf PA et al. Low serum thyrotropin concentrations as a risk factor for atrial fibrillation in older persons. N Engl J Med. 1994; 331(19): 1249-52.