Fakty i mity na temat oporności antybiotykowej
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Abstrakt
Jednym ze sposobów przystosowywania się bakterii do środowiska jest wytwarzanie mechanizmów oporności na antybiotyki przez drobnoustroje kolonizujące organizm. Niezależnie od mechanizmu oporności samo zjawisko prowadzi do zmniejszenia lub całkowitego braku skuteczności antybiotyku, który został użyty do profilaktyki lub terapii. Powstawanie oporności ponad wszelką wątpliwość ma związek ze stosowaniem antybiotyków. Chociaż występowanie antybiotykooporności jest najbardziej niebezpieczne dla terapii szpitalnej, to wpływ na jej powstawanie ma również zużycie antybiotyków w środowisku pozaszpitalnym. Zakażenia drobnoustrojami opornymi prowadzą najczęściej do zmian antybiotyku zastosowanego w terapii, nierzadko kilkukrotnych, oraz kontynuacji terapii w szpitalu. Wszystkie te zjawiska prowadzą, niezalenie od miejsca leczenia, do wydłużenia terapii i zwiększenia jej kosztów. Za najbardziej niebezpieczne uważa się zakażenie szczepami wieloopornymi. Ważnym aspektem jest również kolonizacja szczepami wielolekoopornymi, nawet u pacjentów, u których nie doszło do zakażenia. Rozprzestrzenianie się drobnoustrojów między ludźmi może prowadzić do przenoszenia wymienionych szczepów poza środowiska szpitalne. Wzrost oporności na antybiotyki nie jest tylko domeną Polski, samo zjawisko dotyczy zarówno Europy, jak i całego świata. W ciągu ostatnich 5 lat przyjmowanie antybiotyków w Unii Europejskiej wzrosło nie tylko w środowisku szpitalnym, lecz także pozaszpitalnym. Niewłaściwe (przyjmowanie bez wskazań) lub nadmierne (długotrwała terapia) stosowanie antybiotyków jest podstawowym czynnikiem odpowiedzialnym za powstanie oporności.
Pobrania
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Copyright: © Medical Education sp. z o.o. This is an Open Access article distributed under the terms of the Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0). License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.
Address reprint requests to: Medical Education, Marcin Kuźma (marcin.kuzma@mededu.pl)
Bibliografia
2. Tan S.Y., Tatsumura Y.: Alexander Fleming (1881-1955): Discoverer of penicillin. Singapore Med. J. 2015, 56(7): 366-367 [https://doi.org/10.11622/smedj.2015105].
3. [online: www.antybiotyki.edu.pl/pdf/Consumption_ESAC-Net_Summary-2015_PL_2015-11.pdf ].
4. Seigel T.A., Cocchi M.N., Salciccili J. et al.: Inadequacy of temperature and white blood cell count in predicting bacteremia in patients with suspected infection. J. Emerg. Med. 2012, 42(3): 254-259.
5. Shapiro D.J., Hicks L.A., Pavia A.T., Hersh A.L.: Antibiotic prescribing for adults in ambulatory care in the USA, 2007-09. J. Antimicrob. Chemother. 2014, 69(1): 234-240.
6. Hryniewicz W., Albrecht P., Radzikowski A. (red.): Rekomendacje postępowania w pozaszpitalnych zakażeniach układu oddechowego. Narodowy Program Ochrony Antybiotyków 2016 [online: www.antybiotyki.edu.pl].
7. Skoczyńska A., Kadłubowski M., Waśko I. et al.: Resistance patterns of selected respitarory tract pathogens in Poland. Clin. Microbiol. Infect. 2007, 13(4): 377-383.
8. Zielińska-Borkowska U.: Rozpoznanie zakażenia. W: Zielińska-Borkowska U., Woroń J. (red.): Antybiotykoterapia w intensywnej terapii. Medical Education, Warszawa 2015: 53-73.
9. Woroń J.: Powikłania po antybiotykach. W: Zielińska-Borkowska U., Woroń J. (red.): Antybiotykoterapia w intensywnej terapii. Medical Education, Warszawa 2015: 309-320.
10. European Centre for Disease Prevention and Control. Summary of the 2014 data on antibiotic resistance in European Union – EARS-Net surveillance data. ECDC, Stockholm 2015.
11. Hryniewicz W., Ozorowski T., Radzikowski A. et al.: Rekomendacje postępowania w pozaszpitalnych zakażeniach układu oddechowego. Narodowy Program Ochrony Antybiotyków 2010.
12. Szałek E., Tomczak H., Grześkowiak E. et al.: Bezpieczeństwo stosowania antybiotyków makrolidowych w ciąży. Farm. Pol. 2010, 66(1): 9-12.
13. Albert R.K., Connett J., Bailey W.C. et al.: Azithromycin for prevention of exacerbations of COPD. N. Engl. J. Med. 2011, 365: 689-698.
14. Southern K.W., Barker P.M., Solis-Moya A.: Macrolide antibiotics for cystic fibrosis. Cochrane Detabase Syst. Rev. 2012, 11: CD002203.
15. Attenburg J., de Graaff C.S., Stienstra Y. et al.: Effect of azitromycin maintenance treatment of infectious exacerbations among patients with non-cystic fibrosis bronchiectasis. The BAT randomized controlled trial. JAMA 2013, 309(12): 1251-1259.
16. Kobayashi H.: Airway biofilms: implications for pathogenesis and therapy of respiratory tract infections. Treat Respir. Med. 2005, 4(4): 241-253.
17. [online: http://ecdc.europa.eu/en/acvies/surveillance/EARSNet ].
18. Schaad U., Kellerhals P., Altwegg M.: The Swiss Pharyngitis Study Group. Azithromycin versus penicillin V for treatment of acute group A streptococcal pharyngitis. Pediatr. Infect. Dis. J. 2002, 21: 304-308.