Schizofrenia cenestetyczna – opis przypadku leczenia risperidonem w iniekcjach o przedłużonym działaniu Opis przypadku

Abstrakt

Rozpoznanie schizofrenii obecnie opiera się najczęściej na potwierdzeniu występowaniapowtarzających się epizodów psychozy typu paranoidalnego z typowymi urojeniami odnoszącymi, odsłonięcia i prześladowczymi. Niektórzy autorzy sugerują wyróżnienie w obrębie grupy zaburzeń schizofrenicznych także innych postaci tej choroby. Jedną z najsłabiej poznanych tego typu form jest schizofrenia somatopsychiczna (opisana przez Maurycego Bornsztajna) lub schizofrenia cenestetyczna (opisana przez Gerda Hubera). Huber opisał w 1957 roku taką formę schizofrenii, którą w ciągu całego przebiegu charakteryzują nieprawidłowe doznania cielesne, powiązane bardzo ściśle z zaburzeniami afektu. Objawy mają charakter zmienny, pojawiają się niekiedy napadowo, a typowe objawy wspomniane powyżej pojawiają się tylko przejściowo i nie wysuwają się na plan pierwszy. Doznania cielesne to przede wszystkim ból, który relacjonuje 100% chorych, oraz medycznie niewyjaśnione symptomy występujące z tą samą częstością. Poza tym występują objawy doznań elektrycznych i termicznych, desomatyzacji, dotyczące ruchów, sztywności i podobne. W pracy zaprezentowano przypadek schizofrenii cenestetycznej, która wystąpiła u 35-letniego Rosjanina. Od początku leczenia jedynymi objawami były dramatycznie brzmiące skargi na doznania cielesne, przede wszystkim ból, co w początkowym okresie leczenia prowadziło do powtarzających się, lecz bezskutecznych interwencji pogotowia i hospitalizacji na oddziałach ogólnych. W wyniku leczenia risperidonem o przedłużonym działaniu objawy, takie jak ból i niewyjaśnione symptomy somatyczne, ustąpiły całkowicie.