Pyłek bylicy w powietrzu wybranych miast Polski w 2013 roku

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

PDF


Opublikowane: paź 6, 2013
Słowa kluczowe:
alergeny, stężenie pyłku, bylica- Artemisia, 2013 r.

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Małgorzata Puc
Katedra Botaniki i Ochrony Przyrody, Uniwersytet Szczeciński
Aleksandra Kruczek
Katedra Botaniki i Ochrony Przyrody, Uniwersytet Szczeciński
Agnieszka Lipiec
1. Zakład Profilaktyki Zagrożeń Środowiskowych i Alergologii, Warszawski Uniwersytet Medyczny. 2. Ośrodek Badania Alergenów Środowiskowych w Warszawie
Krystyna Piotrowska-Weryszko
Zakład Ekologii Ogólnej, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
Piotr Rapiejko
1. Klinika Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej z Klinicznym Oddziałem Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej, Wojskowy Instytut Medyczny w Warszawie. 2. Ośrodek Badania Alergenów Środowiskowych w Warszawie
Elżbieta Weryszko-Chmielewska
Katedra Botaniki, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
Małgorzata Malkiewicz
Zakład Paleobotaniki, Instytut Nauk Geologicznych, Uniwersytet Wrocławski
Mirosław I. Puc
Instytut Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki, Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny
Kazimiera Chłopek
Katedra Paleontologii i Biostratygrafii, Uniwersytet Śląski w Sosnowcu
Ewa Kalinowska
Ośrodek Badania Alergenów Środowiskowych w Warszawie
Beata Zielnik-Jurkiewicz
Wojewódzki Szpital Dziecięcy w Warszawie
Bożena Kiziewicz
Zakład Biologii Ogólnej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
Izabella Winnicka
Wojskowy Instytut Higieny i Epidemiologii w Warszawie
Kornel Szczygielski
Klinika Otolaryngologii, Wojskowy Instytut Medyczny w Warszawie
Adam Rapiejko
1. Ośrodek Badania Alergenów Środowiskowych w Warszawie. 2. Studium doktoranckie, Wydział Humanistyczny, Uniwersytet Zielonogórski

Abstrakt

Celem pracy było porównanie sezonu pyłkowego bylicy w 2013 r. w Szczecinie, Bydgoszczy, Krakowie, Warszawie, Piotrkowie Trybunalskim, Lublinie, Olsztynie, Sosnowcu, we Wrocławiu, w Białymstoku, Drawsku Pomorskim i Zielonej Górze. Pomiary stężenia pyłku prowadzono metodą objętościową z zastosowaniem aparatu Burkard oraz Lanzoni. Sezon pyłkowy wyznaczono jako okres, w którym w powietrzu występuje 98% rocznej sumy ziaren pyłku. Indeks SPI obliczono jako sumę średnich dobowych stężeń pyłku w danym sezonie. Sezon pyłkowy bylicy rozpoczął się najwcześniej w Szczecinie (13 czerwca), nieznacznie później w Białymstoku, Bydgoszczy, Olsztynie i Zielonej Górze, a w pozostałych miastach pomiędzy 3 a 27 lipca. Zanotowano znaczne różnice w czasie trwania sezonu. Najwyższe stężenia zaobserwowano w Lublinie, maksymalne stężenie wynoszące 166 z/m3 zarejestrowano 7 sierpnia. Maksymalne wartości sezonowe koncentracji pyłku we wszystkich miastach wystąpiły pomiędzy 2 a 11 sierpnia.

Pobrania

Dane pobrania nie są jeszcze dostepne

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
Puc , M., Kruczek , A., Lipiec , A., Piotrowska-Weryszko , K., Rapiejko , P., Weryszko-Chmielewska , E., Malkiewicz , M., Puc , M. I., Chłopek , K., Kalinowska , E., Zielnik-Jurkiewicz , B., Kiziewicz , B., Winnicka , I., Szczygielski , K., & Rapiejko , A. (2013). Pyłek bylicy w powietrzu wybranych miast Polski w 2013 roku. Alergoprofil, 9(3), 29-33. Pobrano z https://journalsmededu.pl/index.php/alergoprofil/article/view/772
Numer
Tom 9 Nr 3 (2013)
Dział
Artykuł

Copyright: © Medical Education sp. z o.o. This is an Open Access article distributed under the terms of the Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0). License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.

Address reprint requests to: Medical Education, Marcin Kuźma (marcin.kuzma@mededu.pl)

Bibliografia

1. Comtois P.: Statistical analysis of aerobiological data. W: Methods in Aerobiology. Mandrioli P., Comtois P., Levizzani V. (red.). Pitagora Editrice Bologna, Bologna 1998: 217-259.
2. El-Ghazaly G., El-Ghazaly P.K., Larsson K., Nilsson S.: Comparison of airborne pollen grains in Huddinge and Stockholm, Sweden. Aerobiologia 1993; 9: 53-67.
3. Hofman T., Michalik J.: Alergia pyłkowa. Wyd. TOM, Poznań 1998.
4. Makohanienko M., Latałowa M., Milecka K., Okuniewska-Nowaczyk I., Nalepka D.: Artemisia L. W: Late glacial and holocene history of vegetation in Poland based on isopollen maps. Ralska-Jasiewiczowa M. (red.). Wyd. Instytutu Botaniki im. W. Szafera PAM, Kraków 2004.
5. Mandrioli P., Comtois P., Dominguez E., Galan C., Isard S., Syzdek L.: Sampling: Principles and Techniques. W: Methods in Aerobiology. Mandrioli P., Comtois P., Levizzani V. (red.). Pitagora Editrice Bologna, Bologna 1998: 47-112.
6. Rapiejko P., Weryszko-Chmielewska E.: Pyłek bylicy. Alergia, Astma, Immunol., 1999; 4(3): 139-142.
7. Rapiejko P., Lipiec A., Wojdas A., Jurkiewicz D.: Threshold pollen concentration necessary to evoke allergic symptoms. Int. Rev. Allergol. Clin. 2004; 10(3): 91-93.
8. Rudzki E.: Co ludzi uczula i jak tego unikać? Medycyna Praktyczna, Kraków 1998.
9. Szczepanek K.: Pollen calendar for Cracow (southern Poland), 1982-1991. Aerobiologia 1994; 10(1): 65-70.
10. Pyłek roślin w aeroplanktonie różnych regionów Polski. Weryszko-Chmielewska E. (red.). Wyd. Katedry i Zakładu Farmakognozji Wydz. Farmaceutycznego Akad. Medycznej im. Prof. F. Skubiszewskiego, Lublin 2006.
11. Woś A.: Klimat Polski. PWN, Warszawa 1999.
12. Voltolini S., Minale P., Troise C., Bignardi D., Modena P., Arobba D., Negrini A.C.: Trend of herbaceous pollen diffusion and allergic sensitisation in Genoa, Italy. Aerobiologia 2000; 16: 245-249