Pyłek cisa i jałowca w powietrzu wybranych miast Polski w 2008 roku

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

PDF


Opublikowane: lip 1, 2008
Słowa kluczowe:
alergeny, stężenie pyłku, ziarna pyłku, cis – Taxus, jałowiec – Juniperus, 2008 r.

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Małgorzata Puc
Katedra Botaniki i Ochrony Przyrody Uniwersytetu Szczecińskiego
Dorota Myszkowska
Zakład Alergologii Przemysłowej Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego
Agnieszka Lipiec
Zakład Profilaktyki Zagrożeń Środowiskowych Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Piotr Rapiejko
1. Klinika Otolaryngologii Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie. 2. Zakład Profilaktyki Zagrożeń Środowiskowych i Alergologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Elżbieta Weryszko-Chmielewska
Katedra Botaniki Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Krystyna Piotrowska
Katedra Botaniki Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Małgorzata Malkiewicz
akład Paleobotaniki Instytutu Nauk Geologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego
Jarosław Sieczka
Katedra i Klinika Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie
Kazimiera Chłopek
Katedra Paleontologii i Biostratygrafii Uniwersytetu Śląskiego w Sosnowcu
Mirosław Puc
Instytut Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Szczecińskiej

Abstrakt

Celem pracy było porównanie sezonu pyłkowego cisa i jałowca w 2008 r. w Szczecinie, Wrocławiu, Krakowie, Lublinie, Warszawie i Sosnowcu. Pomiary stężenia pyłku prowadzono metodą objętościową z zastosowaniem aparatu Burkard oraz Lanzoni 2000. Sezon pyłkowy wyznaczono jako okres, w którym w powietrzu występuje 95% rocznej sumy ziaren pyłku. Początek sezonu pyłkowego wyznaczono również metodą 30 ziaren. Indeks SPI obliczono jako sumę średnich dobowych stężeń pyłku w danym sezonie. Sezon pyłkowy cisa i jałowca rozpoczął się najwcześniej w Warszawie, 17 lutego, a w pozostałych miastach w ciągu dziesięciu kolejnych dni. Zanotowano znaczne różnice w czasie trwania sezonu. Najwyższe, rekordowe wartości stężeń zaobserwowano w Szczecinie, maksymalne stężenie wynoszące 256 ziaren × m-3 zarejestrowano 27 lutego.


 

Pobrania

Dane pobrania nie są jeszcze dostepne

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
Puc , M., Myszkowska , D., Lipiec , A., Rapiejko , P., Weryszko-Chmielewska , E., Piotrowska , K., Malkiewicz , M., Sieczka , J., Chłopek , K., & Puc , M. (2008). Pyłek cisa i jałowca w powietrzu wybranych miast Polski w 2008 roku. Alergoprofil, 4(2), 49-53. Pobrano z https://journalsmededu.pl/index.php/alergoprofil/article/view/65
Numer
Tom 4 Nr 2 (2008)
Dział
Artykuł

Copyright: © Medical Education sp. z o.o. This is an Open Access article distributed under the terms of the Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0). License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.

Address reprint requests to: Medical Education, Marcin Kuźma (marcin.kuzma@mededu.pl)

Bibliografia

1. Aas G., Riedmiller A.: Drzewa. Muza S.A., Warszawa 1994: 254.
2. Altmann H.: Rośliny trujące i zwierzęta jadowite. Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 1994: 142.
3. Bugała W.: Systematyka i zmienność. W: Cis pospolity. Białobok S. (red.). Wyd. PAN, Warszawa: 18-38.
4. Clot B.: Airborne birch pollen on Neuchâtel (Switzerland): onset, peak and daily patterns. Aerobiologia 2001, 17: 25-29.
5. Clot B.: Trends in airborne pollen: An overview of 21 years of data in Neuchâtel (Switzerland). Aerobiologia 2003, 19: 227-234.
6. Comtois P.: Statistical analysis of aerobiological data. W: Methods in Aerobiology. Mandrioli P., Comtois P., Levizzani V. (red.). Pitagora Editrice Bologna, Bologna 1998: 217-259.
7. Fornaciari M., Bricchi E., Frenguelli G., Romano B.: The result of 2-year pollen monitoring of an urban network in Perugia, Central Italy. Aerobiologia 1996, 12: 219-227.
8. Kasprzyk I.: Flowering phenology and airborne pollen grains of chosen three taxa in Rzeszów (SE Poland). Aerobiologia 2003, 19: 113-120.
9. Lorenzoni-Chiesura F., Giorato M., Marcer G.: Allergy to pollen of urban cultivated plants. Aerobiologia 2000, 16: 313-316.
10. Maguchi S., Fukuda S.: Taxus cuspidate (Japanese yew) pollen nasal allergy. Auris Nasus Larynx 2001, 28: 43-47.
11. Mandrioli P., Comtois P., Dominguez E., Galan C., Isard S., Syzdek L.: Sampling: Principles and Techniques. W: Methods in Aerobiology. Mandrioli P., Comtois P., Levizzani V. (red.). Pitagora Editrice Bologna, Bologna 1998: 47-112.
12. Norris-Hill J., Emberlin J.: Diurnal variation of pollen concentration in the air of north-central London. Grana 1991, 30: 229-234.
13. Puc M., Weryszko-Chmielewska E.: Analiza stężenia ziaren pyłku Taxus baccata i Juniperus sp. w powietrzu Szczecina i Lublina w 2000 r. Monitor pyłkowy 2002, 7: 3-7.
14. Waisel Y., Mienis Z., Kosman E., Geller-Bernstain C.: The partial contribution of specific airborne pollen to pollen induced allergy. Aerobiologia 2004, 20(3): 197-208.
15. Pyłek roślin w aeroplanktonie różnych regionów Polski. Weryszko-Chmielewska E. (red.). Wyd. Katedry i Zakładu Farmakognozji Wydz. Farmaceutycznego Akad. Medycznej im. Prof. F. Skubiszeskiego, Lublin 2006.
16. Zawisza E., Samoliński B., Tarchalska B., Rapiejko P.: Allergenic pollen and pollinosis in Warsaw. Aerobiologia 1993; 9: 47-51.