Sesja Akademii Powierzchni Oka
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Abstrakt
Zespół suchego oka – podstawowe zaburzenie powierzchni oka – jest jednym ze schorzeń najczęściej spotykanych w codziennej praktyce okulistycznej. Diagnostyka zaburzeń powierzchni oka opiera się na analizie czynników ryzyka oraz algorytmach diagnostycznych DEWS II. Podstawę leczenia zespołu suchego oka stanowi leczenie objawowe, czyli stosowanie preparatów sztucznych łez. Najkorzystniej i najbezpieczniej jest, jeśli leki te nie zawierają konserwantów. W algorytmach terapeutycznych nie może zabraknąć termoterapii i higieny brzegów powiek. Leczenie zachowawcze należy w wybranych przypadkach rozszerzyć o leczenie przeciwzapalne i/lub immunomodulujące. Elementem krytycznym, a zarazem przyszłością powodzenia terapii i przywrócenia dobrostanu na powierzchni oka jest stosowanie zabiegów odnowy biologicznej powierzchni oka, a wśród nich szczególnie cennych zabiegów rewitalizacji gruczołów Meiboma.
Pobrania
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Copyright: © Medical Education sp. z o.o. License allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.
Address reprint requests to: Medical Education, Marcin Kuźma (marcin.kuzma@mededu.pl)
Bibliografia
2. TFOS DEWS II Report. http://www.theocularsurface.com].