Postępowanie z pacjentką w wieku menopauzalnym w praktyce lekarza podstawowej opieki zdrowotnej Artykuł przeglądowy

Abstrakt

Celem artykułu jest przybliżenie lekarzom podstawowej opieki zdrowotnej problematyki terapii pacjentek z objawami menopauzy, przedstawienie dwóch punktów widzenia – ginekologa i psychiatry. Wprowadzając ten dwugłos lekarzy dwóch odmiennych specjalności, chcieliśmy podkreślić, że symptomy menopauzy mogą dotyczyć różnych sfer i nie tylko przekładać się na objawy somatyczne, takie jak uderzenia gorąca czy poty, ale również wiązać się z wystąpieniem zaburzeń nastroju, trudności w kontroli emocji czy zaburzeń snu. W artykule przybliżamy temat diagnostyki zaburzeń hormonalnych i wspominamy, jakie trudności można napotkać przy wprowadzaniu hormonalnej terapii menopauzy. Nie zawsze wprowadzenie leczenia hormonalnego jest możliwe lub wskazane. Istnieje wiele sytuacji, w których nie decydujemy się na ten krok; rezygnacja z hormonalnej terapii menopauzy nie oznacza jednak, że ignorujemy objawy i trudności doświadczane przez pacjentkę. Okres okołomenopauzalny jest czasem, gdy powinniśmy zachować szczególną czujność odnośnie do możliwości wystąpienia u pacjentek objawów depresyjnych. W tym kontekście podkreślamy rolę lekarza rodzinnego we wczesnym wykrywaniu i leczeniu depresji. Towarzyszące menopauzie objawy ze sfery psychicznej mogą w wielu przypadkach być skutecznie leczone w warunkach praktyki lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Czasem wdrożenie leczenia farmakologicznego może w szybki sposób poprawić samopoczucie i komfort funkcjonowania pacjentek.