Politerapia w psychiatrii Artykuł przeglądowy
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Abstrakt
Politerapia jest częstą opcją terapeutyczną w leczeniu chorób psychicznych. Schematy terapeutyczne publikowane przez organizacje psychiatryczne na świecie proponują zarówno monoterapię (typowo w leczeniu schizofrenii), jak i stosowanie kilku leków łącznie (typowo w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej). Ponadto codzienna praktyka kliniczna i dbałość o dobre funkcjonowanie pacjenta, związane z pojęciem efektywności leczenia, powodują podejmowanie prób łączenia leków, niemieszczących się w proponowanych standardach farmakoterapii, a są oparte na opisach przypadków, działaniu receptorowym leków i tolerancji leczenia przez konkretnego pacjenta. W artykule autorka odnosi się do kwestii stosowania politerapii w chorobach psychicznych i jej przydatności w codziennej praktyce klinicznej.
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Copyright: © Medical Education sp. z o.o. License allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.
Address reprint requests to: Medical Education, Marcin Kuźma (marcin.kuzma@mededu.pl)
Bibliografia
2. APA Practice Guideline for the Treatment of Patients With Schizophrenia Second Edition (dostęp: 23.03.2014).
3. Grunze H, Vieta E, Goodwin GM, Bowden C, Licht RW, Moller HJ, Kasper S. The World Federation of Societies of Biological Psychiatry (WFSBP) guidelines for the biological treatment of bipolar disorders: update 2009 on the treatment of acute mania. World J Biol Psychiatry 2009; 10; 85-116.
4. Yatham LN, Kennedy SH, Schaffer A, Parikh SV, Beaulieu S, O’Donovan C, MacQueen G, McIntyre RS, Sharma V, Ravindran A, Young LT, Young AH, Alda M, Milev R, Vieta E, Calabrese JR, Berk M, Ha K, Kapczinski F. Canadian Network for Mood and Anxiety Treatments (CANMAT) and International Society for Bipolar Disorders (ISBD) collaborative update of CANMAT guidelines for the management of patients with bipolar disorder: update 2009. Bipolar Disord 2009; 11 (3): 225-255.
5. Vieta E, Murru A, Pueyo MJ. Guideline for the treatment of bipolar disorders in Catalonia (dostęp: 26.03.2014).
6. Chang JS, Ahn YM, Park HJ, Lee KJ, Kim SH, Kang UG, Kim YS. Aripiprazol augmentation in clozapine-treated patients with refraktory schizophrenia: an 8-week, randomized, double-blined, placebo-controlled trial. J Clin Psychiatry 2008; 69, 720-731.
7. Assion HJ, Reinbold H, Lemanski S, Basilowski M, Juckel G. Amisulpride augmentation in patients with schizophrenia partially responsive or unresponsive to clozapine. A randomized, double-blinded, placebo-controlled trial. Pharmacopsychiatry 2008; 41: 24-28.
8. Zalecenia w sprawie stosowania leków przeciwpsychotycznych II generacji (dostęp: 26.03.2014).
9. Jarema M. Standardy leczenia farmakologicznego niektórych zaburzeń psychicznych. Via Medica, Gdańsk 2011.
10. Łoza B, Czernikiewicz A. Pierwszy ogólnopolski konsensus na temat leczenia zaburzeń dwubiegunowych. Neuropsychiatria. Przegląd Kliniczny 2011; 3 (2): 53-59.
11. Łoza B, Czernikiewicz A, Patejuk-Mazurek I, Roszkowska A, Britmann J, Grzesiewska J, Mosiołek A. Politerapia zaburzeń depresyjnych. Preferencje polskich psychiatrów. Psychiatria 2007; 4(3): 97-104.
12. Barnes TR, Paton C. Antipsychotic polypharmacy in schizophrenia: benefits and risk. CNS Drugs 2011; 25: 383-399.
13. Kroken RA, Johnsen E, Ruud T, Wentzel-Larsen T, Jorgensen HA. Treatment of schizophrenia with antipsychotics in Norwegian emergency wards, a cross-sectional national study. BMC Psychiatry 2009; 16: 9-24.
14. Weinmann S, Koesters M, Becker T. Effects of implementation of psychiatric guidelines on provider performance and patients outcome: systematic revive. Acta Psychiatr Scand 2007; 115: 420-433.
15. Thase M. What role do atypical antipsychotic drug have in treatment-resistant depression? J Clin Psychiatry 2002; 63: 95-103.
16. Lieberman JA, Stroup TS, McEvoy JP et al. Effectiveness of antipsychotic drugs with chronic schizophrenia. N Engl J Med 2005; 353: 1209-23.
17. Ganguly R, Kotzan JA, Miller LS, Kennedy K, Martin BC. Prevalence, trends and factors associated with antipsychotic polypharmacy among Medicaid-eligible schizophrenia patients, 1998-2000. J Clin Psychiatry 2004; 65: 1377-1388.
18. Tungaraza TE, Gupta S, Jones J, Poole R, Slegg G. Polypharmacy and high-dose antipsychotic regimes in the community. The Psychiatrist 2010; 34: 44-46.
19. Correll CU, Rummel-Kluge C, Corves C, Kane JM, Leucht S. Antipsychotic combinations vs monotherapy in schizophrenia: a metaanalysis of randomized controlled trials. Schizophr Bull 2009; 35: 443-457.
20. Centorrino F, Goren JL, Henen J, Salvatore P, Keller JP, Baldessarini RJ. Multiple versus single antipsychotic agents for hospitalized psychiatric patients: Case-control study of risk versus benefits. Am J Psychiatry 2004; 161: 700-706.
21. Centorino F, Cincotta SL, Talamo A, Fogarty KV, Guzzetta F, Saadeh MG, Salvarore P, Baldessarini RJ. Hospital use of antipsychotic drugs: polytherapy. Comprehensive Psychiatry 2008; 49: 65-69.
22. Bartyzel M, Łoza B, Mosiołek A. Neuroleptyki atypowe: zasady doboru u pacjentów leczonych w Klinice Psychiatrii AM w Lublinie. Badania nad Schizofrenią 2003; 4: 11-16.
23. Patejuk-Mazurek I, Łoza B, Polikowska M, Pawełczak P. Kwetiapina – przydatność w praktyce psychiatrycznej. Neuropsychiatria. Przegląd Kliniczny 2011; 3(1): 20-24.
24. Łoza B. Vademecum kwetiapiny. Neuropsychiatria. Przegląd Kliniczny 2013; 5(2): 103-111.