Indywidualne kontra standardowe podejście do pacjenta – klucz do sukcesu w leczeniu jaskry. Zastosowanie skali DDLS i Colored Glaucoma Graph

Abstrakt

Jaskra jest globalnie pierwszą przyczyną nieodwracalnej ślepoty. Statystyki opierające się na licznych randomizowanych badaniach naukowych, prowadzonych na całym świecie od wielu lat, nie zawsze znajdują zastosowanie wobec konkretnego, indywidualnego pacjenta. Ma to miejsce w przypadku wielu „statystycznie” prawidłowych lub nieprawidłowych wartości, zarówno w kwestiach medycznych, jak i niemedycznych. Te niedostatki wynikające z szablonowego podejścia do pacjenta są szczególnie istotne w diagnostyce i leczeniu jaskry. W niniejszym artykule zwracamy uwagę na trudności w definiowaniu „przeciętnego” jako „zdrowego” oraz „odbiegającego od statystycznej normy” jako „chorego”. Lepszą drogą dla danego pacjenta jest traktowanie jako punktu odniesienia jego samego. Przykładowo, wiek chorego nie stanowi zbyt dobrego prognostyku jaskry – ważniejsze jest oszacowanie przewidywanej długości życia. Nie jest to trudne, biorąc pod uwagę inne czynniki zdrowotne niż sam wiek. W poniższym artykule przedstawiamy nasze spojrzenie na diagnostykę, rozpoznawanie, monitorowanie i rokowanie w jaskrze w ujęciu nie tylko okulistycznym, ale także humanistycznym.