Leczenie cukrzycy typu 2 Artykuł przeglądowy
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Abstrakt
W patogenezie cukrzycy typu 2 najistotniejszą rolę odgrywają insulinooporność oraz zaburzenia wydzielania insuliny, przy czym wraz z upływem czasu następuje nasilenie sekrecji insuliny. Najważniejsze czynniki środowiskowe wpływające na zwiększenie ryzyka wystąpienia cukrzycy to: nadmierne spożywanie pokarmów oraz siedzący tryb życia, skutkujące nadwagą i otyłością. Leczenie behawioralne cukrzycy typu 2 obejmuje stosowanie diety i zwiększenie aktywności fizycznej, co prowadzi do redukcji masy ciała. Niezmiernie ważne jest zaprzestanie palenia papierosów. Farmakologiczne leczenie cukrzycy typu 2 należy rozpocząć od podawania metforminy, jeśli nie istnieją przeciwwskazania do jej stosowania. W przypadku nieskuteczności metforminy dołącza się leki należące do innych grup farmakologicznych, takie jak: pochodne sulfonylomocznika, pioglitazon, leki inkretynowe i flozyny.
Jeśli nie uda się osiągnąć zakładanych celów terapeutycznych, można wdrożyć terapię trójlejkową. Z uwagi na progresywny charakter cukrzycy typu 2 u części pacjentów występuje konieczność włączenia insulinoterapii, najczęściej w postaci bazalnej w połączeniu z metforminą lub z innym lekiem niewpływającym na wydzielanie insuliny.
Pobrania
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Copyright: © Medical Education sp. z o.o. This is an Open Access article distributed under the terms of the Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0). License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.
Address reprint requests to: Medical Education, Marcin Kuźma (marcin.kuzma@mededu.pl)
Bibliografia
2. Sieradzki J., Czupryniak L., Małecki M.: Cukrzyca, tom 1. Via Medica, Gdańsk 2015.
3. Polonsky K., Given B., Van Cauter E.: Twenty-four profiles and pulsatile patterns of insulin secretion in normal and obese subjects. J. Clin. Invest. 1988; 81(2): 442-448.
4. DeFronzo R.A.: From the triumvirate to the ominous octet a new paradigm of the treatment of type 2 diabetes mellitus. Diabetes 2009; 58(4): 773-795.
5. Standards of medical care in diabetes – 2015. Diabetes Car. 2015; 38: 1.
6. Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2015. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Diabetologia Kliniczna 2015; 4(supl. A).
7. Duckworth W., Abraira C., Moritz T. et al.; VADT Investigators: Glucose control and vascularcomplications in veterans with type 2 diabetes. N. Engl. J. Med. 2009; 360: 129-139.
8. Patel A., MacMahon S., Chalmers J. et al.; ADVANCE Collaborative Group: Intensive blood glucose control and vascular outcomes in patients with type 2 diabetes. N. Engl. J. Med. 2008; 358: 2560-2572.
9. Ismail-Beigi F., Craven T., Banerji M.A. et al.; ACCORD trial group: Effect of intensive treatment of hyperglycemia on microvascular outcomes in type 2 diabetes: an analysis of the ACCORD randomised trial. Lancet 2010; 376: 419-430.
10. Haas L., Maryniuk M., Beck J. et al.: National standards for diabetes self-management education and support. Diabetes Care 2013; 37(supl. 1): S144-S153.
11. Marrero D.G., Ard J., Delamater A.M. et al.: Twenty-first century behavioral medicine: a context for empowering clinicians and patients with diabetes: a consensus report. Diabetes Care 2013; 36: 463-470.
12. Strojek K.: Diabetologia. Praktyczny poradnik. Termedia, Poznań 2014.
13. UK Prospective Diabetes Study (UKPDS) Group: Effect of intensive blood-glucose control with metformin on complications in overweight patients with type 2 diabetes (UKPDS 34). Lancet 1998; 352: 854-865.
14. Raskin P., Allen E., Hollander P.: Initiating insulin therapy in type 2 diabetes. Diabetes Care 2005; 28: 260-265.