Możliwości modyfikacji farmakologicznego leczenia niewydolności serca na przykładzie antagonistów receptora mineralokortykoidowego – doświadczenia ośrodka ostródzkiego Opis przypadku

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

Dostęp przez subskrypcję PDF


Opublikowane: paź 23, 2017
Słowa kluczowe:
przewlekła niewydolność serca, leczenie, spironolakton, eplerenon, działania niepożądane

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Radosław Grabysa
Oddział Chorób Wewnętrznych o Profilu Kardiologicznym, Centrum Zdrowia Medica S.A. w Ostródzie

Abstrakt

Aktualne wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące diagnostyki i leczenia ostrej i przewlekłej niewydolności serca zalecają leczenie antagonistami receptora mineralokortykoidowego – spironolaktonem lub eplerenonem u „wszystkich objawowych chorych z niewydolnością serca (mimo leczenia inhibitorami konwertazy angiotensyny i lekami β-adrenolitycznymi) oraz LVEF ≤ 35% w celu zmniejszenia śmiertelności i częstości hospitalizacji”. W pracy przedstawiono przypadek kliniczny, który ilustruje możliwości modyfikacji leczenia przewlekłej niewydolności serca u chorego po przebytym rozległym zawale mięśnia sercowego i z działaniami niepożądanymi wywołanymi terapią spironolaktonem.

Pobrania

Dane pobrania nie są jeszcze dostepne

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
Grabysa , R. (2017). Możliwości modyfikacji farmakologicznego leczenia niewydolności serca na przykładzie antagonistów receptora mineralokortykoidowego – doświadczenia ośrodka ostródzkiego. Kardiologia W Praktyce, 11(3), 16-22. Pobrano z https://journalsmededu.pl/index.php/kwp/article/view/1244
Numer
Tom 11 Nr 3 (2017)
Dział
Artykuły
Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.

Copyright: © Medical Education sp. z o.o. This is an Open Access article distributed under the terms of the Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0). License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.

Address reprint requests to: Medical Education, Marcin Kuźma (marcin.kuzma@mededu.pl)

Bibliografia

1. Ponikowski P., Voors A.A., Anker S.D. et al.: Wytyczne ESC dotyczące diagnostyki i leczenia ostrej i przewlekłej niewydolności serca w 2016 roku. Kardiol. Pol. 2016; 74, 10: 1037-1147.
2. Kuch M., Syska-Sumińska J., Janiszewski M.: Hamowanie działania aldosteronu w niewydolności serca – nowa szansa na poprawę rokowania? Kardioprofil (wydanie specjalne) 2007; 5: 6-13.
3. Rocha R., Funder J.W.: The pathophysiology of aldosterone in the cardiovascular system. Ann. N. Y. Acad. Sci. 2002; 970: 89-100.
4. Gómez Sánchez E.P.: What is the role of the central nervous system in mineralocorticoid hypertension? Am. J. Hypertens. 1991; 4: 374-381.
5. Lombes M., Alfaidy N., Eugene E. et al.: Prerequisite for cardiac aldosterone action. Mineralocorticoid receptor and 11 beta-hydroxysteroid dehydrogenase in the human heart. Circulation 1995; 92: 175-182.
6. Takeda Y., Miyamori I., Yoneda T. et al.: Production of aldosterone in isolated rat blood vessels. Hypertension 1995; 25: 170-173.
7. Struthers A.D.: Aldosterone blockade in cardiovascular disease. Heart 2004; 90: 1229-1234.