MS Report

Przedmowa

2024-03-28T09:38:59+01:00

Brak

Pacjentka z nowo zdiagnozowaną rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego, u której zastosowano leczenie fumaranem dimetylu de novo – opis przypadku

2024-03-28T15:59:09+01:00

Obecnie w leczeniu rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego dysponujemy kilkunastoma lekami wpływającymi na przebieg choroby o różnej skuteczności i profilu bezpieczeństwa. Optymalne dobranie leku i rozpoczęcie takiej terapii tuż po rozpoznaniu choroby daje szansę na zatrzymanie jej progresji i utrzymania niskiego odsetka rzutów. Celem pracy jest opis przypadku pacjentki z rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego, u której zastosowano leczenie fumaranem dimetylu de novo.

Fumaran dimetylu w leczeniu postaci rzutowo-remisyjnej stwardnienia rozsianego – opis przypadku

2024-04-17T09:48:23+02:00

Opis przypadku przedstawia historię obecnie 38-letniej kobiety, u której 15 lat temu rozpoznano postać rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego. Wówczas w badaniu metodą rezonansu magnetycznego mózgu uwidoczniono zmiany demielinizacyjne w lokalizacji nad- i podnamiotowej, a w płynie mózgowo-rdzeniowym stwierdzono obecność prążków oligoklonalnych. Pacjentka zdecydowała się na leczenie modyfikujące przebieg choroby dopiero w 2018 r. po ciężkim rzucie móżdżkowo-rdzeniowym, kiedy wdrożono terapię fumaranem dimetylu w ramach programu lekowego NFZ. W ciągu kolejnych 5 lat u pacjentki uzyskano status NEDA-3 (brak nowych rzutów choroby, brak nowych zmian demielinizacyjnych w kontrolnych corocznych badaniach metodą rezonansu magnetycznego mózgu oraz brak cech progresji niepełnosprawności w skali EDSS). W kontekście opisu przypadku przedstawiono wybrane aspekty leczenia postaci rzutowo-remisyjnej stwardnienia rozsianego fumaranem dimetylu, ze szczególnym uwzględnieniem profilu prognostycznego przebiegu choroby oraz planów prokreacyjnych.

Terapia fumaranem dimetylu – odpowiedź na potrzeby chorych z rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego – opis przypadku

2024-04-08T11:33:32+02:00

Zalecana obecnie u chorych na stwardnienie rozsiane personalizacja leczenia modyfikującego przebieg choroby oparta jest na analizie skuteczności i bezpieczeństwa oraz indywidualnych preferencji pacjenta co do terapii. U opisanej pacjentki z aktywną, rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego leczenie fumaranem dimetylu wykazało długoterminowy efekt w postaci stabilizacji klinicznych i radiologicznych wskaźników przebiegu choroby, było przez pacjentkę dobrze tolerowane i umożliwiło jej realizację planów macierzyńskich.

Stosowanie fumaranu dimetylu jako pierwszy wybór u kobiety z postacią rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego w wieku rozrodczym – opis przypadku

2024-04-05T13:47:29+02:00

Postać rzutowo-remisyjna stwardnienia rozsianego często występuje u młodych kobiet w wieku rozrodczym, w związku z czym leczenie modulujące przebieg choroby zapobiegające jej progresji, które umożliwia koncepcję bez wcześniejszego przerywania terapii, jest korzystne szczególnie w tej grupie pacjentek. Przedstawiamy przypadek młodej kobiety, która przyjmuje fumaran dimetylu od 2018 r. Wówczas, w wieku 20 lat, po rozpoznaniu postaci rzutowo-remisyjnej stwardnienia rozsianego, rozpoczęto u pacjentki leczenie fumaranem dimetylu. Po ok. 1,5 roku terapii pacjentka zaszła w ciążę i odstawiła lek. Urodziła dwoje zdrowych dzieci z przerwami w terapii fumaranem dimetylu. Z powodu rzutu choroby w okresie połogu i karmienia piersią wdrożono terapię pomostową octanem glatirameru. Obecnie pacjentka wraca do terapii fumaranem dimetylu. Terapia fumaranem dimetylu pozwoliła pacjentce na urodzenie dwojga zdrowych dzieci bez konieczności odstawienia leku przed koncepcją.

Współwystępowanie stwardnienia rozsianego i zespołu Sjögrena – opis przypadku

2024-03-28T15:59:01+01:00

Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą autoimmunologiczną ośrodkowego układu nerwowego. Przedstawiamy przypadek 49-letniej pacjentki, u której obserwowano występowanie objawów neurologicznych wynikających z uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Całościowy obraz kliniczny doprowadził do ostatecznego rozpoznania stwardnienia rozsianego. Początkowo stosowano terapię interferonem β-1a, a następnie z powodu progresji choroby leczenie zmieniono na fumaran dimetylu, który pacjentka stosuje nadal z dobrym efektem. Kilka lat po pojawieniu się pierwszych objawów neurologicznych rozpoznano u niej również zespół Sjögrena. Przedstawiony przypadek jest prezentacją współwystępowania dwóch chorób autoimmunologicznych.

Pacjentka z postacią rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego, u której stwierdzono rodzinną gorączkę śródziemnomorską – opis przypadku

2024-04-05T12:46:05+02:00

Pacjentka z objawami stwardnienia rozsianego od 18. r.ż., poddana leczeniu modulującemu przebieg choroby początkowo interferonem β-1a, a następnie fumaranem dimetylu, prezentowała nawracające gorączki o nieustalonej etiologii przy prawidłowych parametrach stanu zapalnego. Objawy wymagały poszerzenia diagnostyki, w ramach której stwierdzono szereg niespecyficznych nieprawidłowości, oraz czasowego wstrzymania leczenia modulującego przebieg choroby. Zastosowano steroidoterapię i leki immunosupresyjne z częściową poprawą. W procesie diagnostycznym wykonano badania genetyczne, w których potwierdzono genetyczną predyspozycję do rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej, i rozpoczęto leczenie kolchicyną.

Długoterminowa stabilizacja i poprawa stanu neurologicznego u pacjenta z postacią rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego leczonego fumaranem dimetylu od początku choroby – opis przypadku

2024-03-28T15:58:49+01:00

W niniejszym artykule zaprezentowano przypadek 37-letniego pacjenta, u którego uzyskano długotrwałą stabilizację przebiegu postaci rzutowo-remisyjnej stwardnienia rozsianego, brak aktywności choroby oraz poprawę stanu neurologicznego przy zastosowaniu terapii doustnej fumaranem dimetylu. Omówiono najnowsze dane z realnej praktyki klinicznej na temat bezpieczeństwa i skuteczności terapii fumaranem dimetylu, a także przedstawiono komentarz na temat czynników ryzyka oraz monitorowania i przebiegu limfopenii u pacjentów leczonych fumaranem dimetylu.

Wieloletnia skuteczna terapia stwardnienia rozsianego fumaranem dimetylu u pacjenta z wszczepionym układem stymulującym serce – opis przypadku

2024-04-05T12:45:17+02:00

W artykule przedstawiono opis przypadku 46-letniego pacjenta, u którego w 2011 r. rozpoznano postać rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego. Chory jest obciążony kardiologicznie. W 2015 r. miał wszczepiony układ stymulujący serce z powodu objawowego bloku przedsionkowo-komorowego II stopnia. W 2016 r. zastosowano fumaran dimetylu jako kolejną terapię modulującą przebieg choroby w związku z nietolerancją i nieskutecznością wcześniejszych terapii. W ciągu 7 lat leczenia fumaranem dimetylu uzyskano brak aktywności choroby (NEDA 3). Z powodu implantowanego układu stymulującego serce wykonywanie badań metodą rezonansu magnetycznego wymaga współpracy kardiologa, co jest możliwe dzięki leczeniu pacjenta w dużym, wielospecjalistycznym ośrodku klinicznym.

Dobór odpowiedniej terapii u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym o późnym początku – opis przypadku

2024-03-28T15:58:45+01:00

Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba układu nerwowego, mogąca prowadzić do niepełnosprawności. Rozwój terapii modyfikujących przebieg choroby znacznie poprawił wyniki leczenia i długość życia pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Uważa się, że stwardnienie rozsiane jest chorobą ludzi młodych, gdyż najwięcej zachorowań występuje w wieku 20–40 lat, jednak należy pamiętać, iż schorzenie może dotyczyć także osób starszych. Stanowi wówczas spore wyzwanie terapeutyczne ze względu na konieczność zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności terapii modyfikujących przebieg choroby w specjalnej populacji chorych.