Kardiologia w Praktyce

Znaczenie suplementacji witaminami z grupy B u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego

Maria Zaborska-Dworak — 2022-02-24

Według badań 72% Polaków przyjmuje suplementy diety, ale mniej niż 1/5 z nich konsultuje swoje wybory z lekarzem lub farmaceutą.
W poniższym artykule dokonano przeglądu badań klinicznych oraz stanowisk towarzystw naukowych dotyczących suplementacji witaminami z grupy B w kardiologii. Z perspektywy kardiologicznej największe znaczenie mają: kwas foliowy, witamina B₆ i witamina B₁₂, a także związana z tymi witaminami homocysteina. Uznane wskazania do suplementacji obejmują leczenie niedoborów oraz ich prewencję w grupach ryzyka. Niedobory kwasu foliowego, witaminy B₆ i witaminy B₁₂ mogą prowadzić do wzrostu stężenia homocysteiny, który wiąże się ze zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym. W licznych badaniach randomizowanych i metaanalizach nie potwierdzono jednak pozytywnego wpływu suplementacji tymi witaminami na redukcję ryzyka sercowo-naczyniowego ani na zmniejszenie umieralności ogólnej, z możliwym wyjątkiem słabego korzystnego wpływu na występowanie udarów mózgu. U pacjentów kardiologicznych w szczególnych sytuacjach klinicznych mogą występować niedobory poszczególnych witamin wymagające suplementacji, np. niedobór witaminy B₁ w okresie długotrwałego stosowania dużych dawek furosemidu albo zmniejszone wchłanianie witaminy B₁₂ podczas długotrwałego stosowania metforminy. Zasadniczo nie zaleca się suplementacji za pomocą preparatów multiwitaminowych w celu pierwotnej prewencji chorób układu sercowo-naczyniowego u zdrowych osób stosujących odpowiednio zbilansowaną, zdrową dietę, ponieważ nie ma wystarczających dowodów na korzyści ze stosowania takich preparatów u większości osób.

Wydawałoby się zdrowi ludzie… Jak postępować według nowych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących zasad prewencji sercowo-naczyniowej?

Marcin Wełnicki — 2021-10-11

W ostatnich dniach sierpnia podczas corocznego kongresu ESC opublikowano nowe wytyczne dotyczące prewencji sercowo-naczyniowej. W dokumencie tym przedstawiono kilka bardzo ciekawych nowych rozwiązań i narzędzi. Zmodyfikowano i unowocześniono skalę SCORE, wyznaczono przedziały wiekowe dla poszczególnych grup ryzyka sercowo-naczyniowego, zwrócono uwagę na konieczność równolegle prowadzonych interwencji na poziomie populacji i systemów ochrony zdrowia. W niniejszym opracowaniu autorzy syntetycznie omawiają te zagadnienia, które wydają się najistotniejsze z punktu widzenia codziennej praktyki lekarskiej.

Praktyczne aspekty i dodatkowe możliwości leczenia pacjentów z zaburzeniami lipidowymi – programy lekowe z zastosowaniem inhibitorów PCSK9

Renata Główczyńska — 2021-11-26

Inhibitory PCSK9 to przeciwciała monoklonalne przeciwko PCSK9, czyli konwertazie proproteinowej subtylizyny/keksyny typu 9. Leki te wykazują wysoki potencjał redukcji stężenia cholesterolu LDL i mają szczególne zastosowanie jako element terapii skojarzonej, trójlekowej ze statynami i z ezetymibem. Inhibitory PCSK9 są lekami zalecanymi w wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Obecnie w Polsce dysponujemy coraz szerszym panelem leków hipolipemizujących. Możliwą opcją terapeutyczną jest program lekowy Narodowego Funduszu Zdrowia leczenia zaburzeń lipidowych z inhibitorami PCSK9.

Kardiologiczne powikłania w zakażeniach wirusami SARS-CoV-2 oraz grypy – podobieństwa i różnice

Agata Olecka — 2022-02-27

Zagrożenia zdrowotne związane z pandemią COVID-19 są obecnie tematem ogólnoświatowej dyskusji. W dyskursie publicznym zakażenie koronawirusem SARS-CoV-2 często jest porównywane z grypą. Zauważono, iż droga szerzenia się oraz objawy kliniczne w przypadku zakażenia tymi wirusami są podobne. Podobieństwa dotyczą też powikłań w układzie sercowo-naczyniowym. Dlatego interesująca wydaje się próba zestawienia powikłań kardiologicznych w przebiegu zakażenia wirusem grypy i wirusem SARS-CoV-2. Aktywacja procesu zapalnego w mięśniu sercowym wskutek infekcji wirusowej może prowadzić do zmian w kardiomiocytach, tkance śródmiąższowej, naczyniach wieńcowych lub osierdziu. Konsekwencją zmian zapalnych jest m.in. aktywacja procesów włóknienia na poziomie narządowym, prowadząca do zaburzeń kurczliwości ścian lewej komory i do rozwoju niewydolności serca.