Nadciśnienie tętnicze oporne – zasady diagnostyki i leczenia Artykuł przeglądowy

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

Dostęp przez subskrypcję PDF


Opublikowane: cze 30, 2013
Słowa kluczowe:
nadciśnienie tętnicze oporne, leczenie nadciśnienia

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Ewa Żylińska
Klinika Kardiologii Zachowawczej i Nadciśnienia Tętniczego, Centralny Szpital Kliniczny MSW w Warszawie
Karol Brodowski
Klinika Kardiologii Zachowawczej i Nadciśnienia Tętniczego, Centralny Szpital Kliniczny MSW w Warszawie
Marian Gawinek
Wydział Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu
Dariusz A. Kosior
1. Klinika Kardiologii Zachowawczej i Nadciśnienia Tętniczego, Centralny Szpital Kliniczny MSW w Warszawie. 2.Wydział Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu

Abstrakt

Ciśnienie tętnicze powyżej 140 i/lub 90 mmHg pomimo stosowania przynajmniej trzech leków (w tym diuretyku) w optymalnych połączeniach i dawkach nazywa się nadciśnieniem tętniczym opornym (NTO). Najczęstszymi przyczynami oporności są: błąd leczenia niefarmakologicznego, błąd farmakoterapii, wtórne NT oraz choroby towarzyszące. Błąd leczenia niefarmakologicznego najczęściej oznacza brak modyfikacji stylu życia, nadmierną masę ciała, nadużywanie soli lub alkoholu czy palenie tytoniu. Błąd farmakoterapii to najczęściej brak diuretyku, małe dawki lub niewłaściwe skojarzenia leków oraz używanie substancji podnoszących ciśnienie. Najczęstszymi postaciami wtórnego NT mogącymi nasuwać podejrzenie NTO są: OBPS, hiperaldosteronizm i zwężenie tętnicy nerkowej. Wśród chorób zwiększających ryzyko NTO są: cukrzyca, zespół metaboliczny, przewlekła choroba nerek, depresja, zespoły bólowe i bezsenność. Błąd pomiaru można zweryfikować wnikliwą analizą sposobu i poprawności wykonania pomiarów oraz całodobowym monitorowaniem metodą Holtera. Wszystkie powyższe sytuacje opisują pozorną oporność, która jest efektem nieprawidłowej diagnostyki i/lub terapii. Prawdziwie oporne NT można rozpoznać dopiero po wykluczeniu powyższych przyczyn. Przy każdym podejrzeniu NTO należy je potwierdzić przez wykluczenie pseudooporności i postaci wtórnych NT oraz przez modyfikację stylu życia i optymalizację schematu leczenia. W farmakoterapii należy wykorzystywać leki ze wszystkich podstawowych 5 grup, w razie potrzeby powinno się dołączyć antagonistę aldosteronu. W uzasadnionych przypadkach należy rozważyć kwalifikację do leczenia zabiegowego, np. ablacji prądem o częstotliwości radiowej nerwów współczulnych tętnic nerkowych.

Pobrania

Dane pobrania nie są jeszcze dostepne

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
Żylińska , E., Brodowski , K., Gawinek , M., & Kosior , D. A. (2013). Nadciśnienie tętnicze oporne – zasady diagnostyki i leczenia . Kardiologia W Praktyce, 7(2), 16-23. Pobrano z https://journalsmededu.pl/index.php/kwp/article/view/1565
Numer
Tom 7 Nr 2 (2013)
Dział
Artykuły
Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Copyright: © Medical Education sp. z o.o. This is an Open Access article distributed under the terms of the Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0). License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.

Address reprint requests to: Medical Education, Marcin Kuźma (marcin.kuzma@mededu.pl)

Bibliografia

1. Widecka K., Grodzicki T., Narkiewicz K. et al.: Zasady postępowania w nadciśnieniu tętniczym – 2011. Wytyczne Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego. Nadciśnienie Tętnicze 2011; 15: 55-82.
2. Mancia G., De Backer G., Dominiczak A.: 2007 Guidelines for the management of arterial hypertension: The Task Force for the Management of Arterial Hypertension of the European Society of Hypertension (ESH) and of the European Society of Cardiology (ESC). Eur. Heart J. 2007; 28(12): 1462-536.
3. Mancia G., Laurent S., Agabiti-Rosei E.I. et al.: Reappraisal of European guidelines on hypertension management: a European Society of Hypertension Task Force document. J. Hypertens. 2009; 27(11): 2121-58.
4. Januszewicz A., Prejbisz A., Florczak E.: Oporne nadciśnienie tętnicze. W: Hipertensjologia. Więcek A., Januszewicz A. (red.). Medycyna Praktyczna, Kraków 2011: 353-355.
5. Stephen D., Persell W.: Prevalence of Resistant Hypertension in the United States, 2003–2008. Hypertension 2011; 57: 1076-1080.
6. Garg J.P., Elliott W.J., Folker A.: Resistant hypertension revisited: a comparison of two university-based cohorts. Am. J. Hypertens. 2005; 18(5 Pt 1): 619-26.
7. Jung O., Gechter J.L., Wunder C. et al.: Resistant hypertension? Assessment of adherence by toxicological urine analysis. J. Hypertens. 2013; 31(4): 766-74.
8. Eze-Nliam C.M., Thombs B.D., Lima B.B. et al.: The association of depression with adherence to antihypertensive medications. Hypertension 2010; 28(9): 1785-95.
9. Knight E.L., Bohn R.L., Wang P.S. et al.: Predictors of uncontrolled hypertension in ambulatory patients. Hypertension 2001; 38(4): 809-14.
10. Januszewicz A., Kokot F., Widecka K. et al.: Zalecenia dotyczące diagnostyki i leczenia pierwotnego hiperaldosteronizmu. Grupa Robocza Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego. Nadciśnienie Tętnicze 2008; 12(3): 155-168.
11. Januszewicz A., Januszewicz W., Jarząb B. et al.: Wytyczne dotyczące diagnostyki i leczenia chorych z guzem chromochłonnym. Diagnosis and management of patients with pheochromocytoma. Grupa Robocza Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego. Nadciśnienie Tętnicze 2006; 10(1): 1-19.
12. Witkowski A., Więcek A., Januszewicz A. et al.: Stanowisko grupy Ekspertów dotyczące diagnostyki obrazowej i wskazań do wykonania zabiegów przezskórnej angioplastyki zwężenia tętnicy nerkowej u chorych z nadciśnieniem tętniczym. Nadciśnienie Tętnicze 2009; 13(5): 291-299.
13. Calhoun D.A., Jones D., Textor S. et al.: Resistant Hypertension: Diagnosis, Evaluation, and Treatment. A Scientific Statement From the American Heart Association Professional Education Committee of the Council for High Blood Pressure Research. Hypertension 2008; 51: 1403-1419.
14. Pimenta E., Stowasser M., Gordon R.D. et al.: Increased dietary sodium is related to severity of obstructive sleep apnea in patients with resistant hypertension and hyperaldosteronism. Chest 2013; 143(4): 978-83.
15. Januszewicz A., Florczak E., Szwench E.: Leczenie opornego nadciśnienia tętniczego. W: Hipertensjologia. Więcek A., Januszewicz A. (red.). Medycyna Praktyczna. Kraków 2011: 600-603.
16. Tziomalos K., Athyros V.G., Mikhailidis D.P., Karagiannis A.: Hydrochlorothiazide vs. chlorthalidone as the optimal diuretic for the management of hypertension. Curr. Pharm. Des. 2013; 19(21): 3766-72.
17. Neff K.M., Nawarskas J.J.: Hydrochlorothiazide versus chlorthalidone in the management of hypertension. Cardiol. Rev. 2010; 18(1): 51-6.
18. Cosína J., Díezb J.: Torasemide in chronic heart failure: results of the TORIC study. Eur. J. Heart Fail. 2002; 4(4): 507-513.
19. Chapman N., Dobson J., Wilson S.: Effect of spironolactone on blood pressure in subjects with resistant hypertension. Hypertension 2007; 49(4): 839-45.
20. Jansen P.M., Verdonk K., Imholz B.P., Jan Danser A.H., van den Meiracker A.H.: Long-Term Use of Aldosterone-Receptor Antagonists in Uncontrolled Hypertension: A Retrospective Analysis. Int. J. Hypertens. 2011; 368140 [online: doi: 10.4061/2011/368140].
21. Gaddam K., Pimenta E., Thomas S.J. et al.: Spironolactone reduces severity of obstructive sleep apnoea in patients with resistant hypertension. J. Hum. Hypertens. 2010; 24(8): 532-7.
22. Morgan T.: Clinical pharmacokinetics and pharmacodynamics of carvedilol. Clinic. Pharmacokinet. 1994; 26: 335-346.
23. Mann S.J.: Drug therapy for resistant hypertension: a simplified, mechanistic approach. The Journal of Clinical Hypertension 2011; 13: 120-130.
24. Williams B.: Resistant hypertension: an unmet treatment need. Lancet 2009; 374(9699): 1396-8.
25. Witkowski A., Kądziela J., Januszewicz A.: Leczenie zabiegowe opornego nadciśnienia tętniczego. W: Hipertensjologia. Więcek A., Januszewicz A. (red.). Medycyna Praktyczna, Kraków 2011: 603-606.
26. Witkowski A., Prejbisz A., Florczak E. et al.: Effects of Renal Sympathetic Denervation on Blood Pressure, Sleep Apnea Course, and Glycemic Control in Patients With Resistant Hypertension and Sleep Apnea. Hypertension 2011; 58(4): 559-565.
27. Symplicity HTN-1 Investigators: Catheter-based renal sympathetic denervation for resistant hypertension: durability of blood pressure reduction out to 24 months. Hypertension 2011; 57(5): 911-7.
28. Symplicity HTN-2 Investigators; Esler M.D., Krum H., Sobotka P.A.: Renal sympathetic denervation in patients with treatment-resistant hypertension (The Symplicity HTN-2 Trial): a randomised controlled trial. Lancet 2010; 376(9756): 1903-9.
29. Esler M.D., Krum H., Schlaich M., Schmieder R.E., Böhm M., Sobotka P.A.; Symplicity HTN-2 Investigators: Renal Sympathetic Denervation for Treatment of Drug-Resistant Hypertension: One-Year Results From the Symplicity HTN-2 Randomized, Controlled Trial. Circulation 2012; 126: 2976-2982.
30. Bisognano J.D., Kaufman C.L., Bach D.S.: DEBuT-HT and RheosFeasibility Trial Investigators: Improved cardiac structure and function with chronic treatment using an implantable device in resistant hypertension: results from European and United States trials of the Rheos system. J. Am. Coll. Cardiol. 2011; 57(17): 1787-8.